عقیق: یکی از علما به آیت الله میرزاقا جواد تهرانی نقل می کرد:
در دوران تحصیل در حوزه علمیه قم گاهی بعضی از دوستان حاج آقا روح الله(رض) به ایشان اصرار ورزیدند که یک روز تعطیلی برای گردش به خارج از شهر بروند که استراحت بنماید. ولی آقا قبول نمی نمودند و گاهی که اصرار به حد بالایی می رسید با دو شرط قبول می نمودند که بیایند:
اول؛ این که هر کجا وقت نماز رسید ولو در جای نامناسب نماز را اول وقت بخوانند.
دوم: این که، از احدی سنی که بوی غیبت از آن استشمام شود شنیده نشود.
پی نوشت:
جلوه های ربانی،ص108
منبع:روضه
در دوران تحصیل در حوزه علمیه قم گاهی بعضی از دوستان حاج آقا روح الله(رض) به ایشان اصرار ورزیدند که یک روز تعطیلی برای گردش به خارج از شهر بروند که استراحت بنماید. ولی آقا قبول نمی نمودند و گاهی که اصرار به حد بالایی می رسید با دو شرط قبول می نمودند که بیایند:
اول؛ این که هر کجا وقت نماز رسید ولو در جای نامناسب نماز را اول وقت بخوانند.
دوم: این که، از احدی سنی که بوی غیبت از آن استشمام شود شنیده نشود.
پی نوشت:
جلوه های ربانی،ص108
منبع:روضه
