حمّاد بن عثمان روایت می کند که: « امام صادق (ع) را زیارت کردم در حالی که مردی به او می گفت: خدا خیرت دهد، شنیده ام که علی بن ابی طالب، لباس ضخیم و خشن به تن می کرد و پیراهنِ ارزان قیمت چهار درهمی می پوشید، امّا اکنون تو را با لباس گران قیمت و فاخر می بینم.
عقیق: برخی زهد را لباس پاره پوشیدن، خانه خراب داشتن و پرهیز از نعمت های حلال خدا دانسته اند. اما زهدِ اسلامی این گونه نیست. تعریف زهد، دل نبستن به دنیا و علاقه قلبی به آن نداشتن است امّا اگر کسی لباس تمیز و مناسب و خانه منظم و مرکب راهوار، در اختیار داشت، دلیل دوری از زهد نیست.
حمّاد بن عثمان روایت می کند که: « امام صادق (ع) را زیارت کردم در حالی که مردی به او می گفت: خدا خیرت دهد، شنیده ام که علی بن ابی طالب، لباس ضخیم و خشن به تن می کرد و پیراهنِ ارزان قیمت چهار درهمی می پوشید، امّا اکنون تو را با لباس گران قیمت و فاخر می بینم.
امام پاسخ داد: علی بن ابی طالب در زمانی لباس آن چنانی می پوشید که وضعیت توده مردم چنین اقتضا می کرد و کسی او را مورد اعتراض قرار نمی داد و اگر او در زمان من همان لباس را بپوشد به او اعتراض می کنند و آن لباس، لباس شهرت به حساب می آید و سپس فرمود: بهترین لباس در هر زمانی لباس معمول در همان زمان است، البته وقتی قائم ما ظهور می کند با لباس و سیره امیرالمؤمنین ظاهر خواهد شد.(1)
امام صادق(ع) همچنین به پیروان خود توصیه می کرد که خود را جز به زینتی که در میان شما معمول است می آرایید.(2) راوی می گوید: آن حضرت همیشه با بهترین زینت متعارف در میان مردم به سر برد تا آن که در گذشت.»
پی نوشت ها:
۱. بحرانی، حلیة الابرار، ج۱، ص۳۴۱
۲. فیض کاشانی، محجة البیضاء، بخش زهد
منبع:افکار
211008
