همواره گروه هایی از افراد به واسطه ی اعمالی که از آنان سر می زند مورد لعن و نفرین و به عبارتی ملعون می باشند.
عقیق: امام صادق(ع) در کلامی گرانسنگ تنها گروهی از این افراد را چنین معرفی نموده اند:ملعون است کسی که همسایه خود را بیازارد؛
و ملعون است کسی که برادرش از درِ صلح و آشتی درآید، اما او به مصالحه و دوستی تن در ندهد؛
و ملعون است آن که حافظ قرآن باشد، اما بر شراب خواری اصرار ورزد؛
و ملعون است عالمی که در بارگاه سلطان جائر و ظالم حضور یابد و او را در ستمش یاری دهد؛
و ملعون است آن که کینه و دشمنی علی بن ابیطالب(ع) را در دل داشته باشد، چرا که هر کس با وی دشمنی ورزد با رسول خدا(ص) دشمنی ورزیده و هر کس با رسول خدا(ص) دشمن باشد، خداوند او را در دنیا و آخرت لعنت می نماید؛
و ملعون است زنی که همسرش را بیازارد و یا غمگین سازد؛
و ملعون است آن که پیوند خویشاوندی را بگسلد و (قطع صله رحم نماید)؛
و ملعون است آن که در گفتار مؤمن باشد و نه در عمل؛
و ملعون است آن که خداوند به او ثروت داده باشد، اما وی چیزی از آن را صدقه ندهد؛
و ملعون است آن که حرمت مسجد خدا را نگه ندارد؛
و ملعون است آن که پدر و مادر خویش را خشمگین و ناراحت نماید.
پی نوشت ها:
1- شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج 16: 280- 281.
2- آسوده، هشدارهای غیبی: 139- 140.
منبع:قدس
211008
