دنيا را براى اهلش وا گذاريد؛ زيرا هر كه از دنيا بيش از حد كفايت خود برگيرد، نادانسته، مرگ خود را شتاب بخشيده است.
عقیق: پرهیز از دنیادوستی و دنیاگرایی و ضرورت بهره گرفتن از آن به قدر نیاز در آموزه های دینی روایی بسیار مورد تاکید و توصیه است و روایات فراوانی بر این مسئله تصریح می کنند.پیامبر اعظم (ص) در این باره می فرمایند: «دنيا را براى اهلش وا گذاريد؛ زيرا هر كه از دنيا بيش از حد كفايت خود برگيرد، نادانسته، مرگ خود را شتاب بخشيده است.»
امیرمومنان علی (ع) به مردى كه از نيازمندى خود نزد او شِكوه كرد، فرمودند: «بدان كه هر چه از دنيا بيش از قوت و نيازت به تو رسد تو خزانه دار آن براى ديگران هستى»
امام صادق (ع) فرموده اند: «لقمان به فرزندش گفت: از دنيا به قدر كفاف برگير و آن را رها مكن چندان كه نانخور (سربار) مردم شوى و در آن چندان فرو مرو كه به آخرتت زيان رساند.»
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «از زيادي هاى دنيا (آنچه بيش از نياز شماست) بگريزيد، همچنان كه از حرام مى گريزيد، دنيا را كم اهميت بدانيد، همچنان كه مردار را و از زيادي هاى دنيا و كردارهاى ناپسندتان به درگاه خدا توبه بريد تا از عذاب سخت رهايى يابيد.»
امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «كسى كه از دنيا، اندك [و به اندازه نياز] برگيرد، مايه ايمنى بسيار به دست آورده است و هر كه از آن، مقدار زيادى به دست آورد، مايه هلاك خود را افزون ساخته است.»
علاوه بر این، بر اساس روایات معصومین (ع) بهره مندی های از دنیا مانع از برخی نعمت های دنیوی می شود.
امام صادق (ع) می فرمایند: «آخرین پیامبری که وارد بهشت می شود سلیمان بن داود است، زیرا به او دنیا داده شد».
همچنین، نیز فرمودند: «هر که در دنیا بهره بیشتری برد اگر بهشتی باشد و به بهشت درآید در آنجا بهره اش کم می شود».
پی نوشت ها:
بحارالانوار
کنزالعمال
میزان الحکمه
منبع:قدس
211008
