قلب جایگاه حبّ و بغض بوده و در رفتار آدمی و عاقبت انسان، نقش تعیین کننده ای دارد؛ امام باقر علیه السلام در روایتی قلوب انسان ها را به سه دسته تقسیم نموده اند.
عقیق: متن روایت را به نقل از کتاب کافی نقل می‌‌کند.عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ الْقُلُوبُ ثَلَاثَةٌ قَلْبٌ مَنْكُوسٌ لَا يَعِي شَيْئاً مِنَ الْخَيْرِ وَ هُوَ قَلْبُ الْكَافِرِ وَ قَلْبٌ فِيهِ نُكْتَةٌ سَوْدَاءُ فَالْخَيْرُ وَ الشَّرُّ فِيهِ يَعْتَلِجَانِ فَأَيُّهُمَا كَانَتْ مِنْهُ غَلَبَ عَلَيْهِ وَ قَلْبٌ مَفْتُوحٌ فِيهِ مَصَابِيحُ تَزْهَرُ وَ لَا يُطْفَأُ نُورُهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَ هُوَ قَلْبُ الْمُؤْمِنِ.
امام باقر(ع) فرمود: دل ها سه گونه اند:
1- قلبی وارونه كه هيچ نيكى و خيرى در آن جاى نگيرد و آن قلب كافر است.
2- قلبی كه در آن نقطه سياهى است و نيكى و بدى در آن با يكديگر در پيكار و كشمكش مىباشند، دل با هر كدام از آن دو همراه باشد، بر ديگرى چيره می‌شود.
3- قلبی که باز و گشاده است، در آن چراغ هایی نور افشان است و تا روز قیامت خاموش نگردد و آن قلب مؤمن می باشد.
پی نوشت:
(الكافي، ج2، ص: 423)
منبع:حوزه
211008
