مطابق آیات قرآن، فراموش کردن خدا و توجه نکردن به احکام و دستوراتی که پررودگار عالم برای سعادت انسان مقرر کرده است، زمینه واگذاری انسان ها به خود را فراهم می کند.
عقیق: حجت الاسلام سید علی سجادی زاده، استاد دانشگاه علوم اسلامی رضوی در گفتگویی در پاسخ به این سوال که چگونه خداوند انسان را به حال خود رها می کند و به عبارت دیگر این که در اصطلاح عرف و ادعیه بیان می شود "خدایا! ما را لحظه ای به خود وامگذار" چه مفهومی دارد و چطور اتفاق می افتد، گفت: آیاتی همچون آیه 19 سوره حشر در قرآن به این موضوع اشاره دارد که: وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ أُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُون؛ از آن کسانی مباشيد که خدا را فراموش کردند و خدا نيز چنان کرد تا خود را فراموش کنند، ايشان نافرمانند.وی ادامه داد: در اصل خدا فلانی را فراموش کرده یا به حال خود واگذاشته است یعنی فردی که با ارتکاب گناهانی مستوجب واگذاری به خود شده است، از هدایت و سایر امکاناتی که در اختیار بشر است و از طریق آنها خداوند به بندگان خود افاضه خیر می کند، محروم می شوند.
این کارشناس دینی تصریح کرد: در واقع گاه انسان با انتخاب نادرست و غلط و کارهایی ناصوابی که انجام می دهد، زمینه موفقیت خود در عمل را از بین می رد یعنی اسباب و علل در آفرینش، مطابق و متناسب خواست و میل او پیش نمی رود و امدادهای غیبی که شامل حال یک بنده مطیع و نیکو می شود، به این بنده که به دستورات خدا عمل نکرده و بی توجه است، تعلق نمی گیرد.
وی با بیان اینکه در حقیقت معنای اصلی واگذاری انسان به خود، محروم شدن از عنایات خاص خداست، تاکید کرد: انسان به خودی خود، چیزی نیست و از خود چیزی ندارد و اگر مدد خدا نباشد، نمی تواند قدم خیری بردارد؛ یکی از دعاهای اولیای خدا و خوبان درگاه او که همیشه به طور جدی از خدا خواسته و می خواهند آن است که خدایا! ما از خود چیزی نداریم و همواره نیازمند عنایت تو هستیم.
حجت الاسلام سجادی زاده بیان کرد: در حقیقت این بندگان و خوبان درگاه الهی آن جنبه ربوبیت خدا را برای همه لحظات و عوالم، اعم از دنیای مادی و دنیای معنوی و آخرت طلب می کنند بی آنکه در خصوص علل و عوامل و اسباب پدیده ها اطلاعی داشته باشند یا ندانند.
وی همچنین در پاسخ به این سوال که واگذاری انسان به خود چه پیامدها و نتایجی را به دنبال خواهد داشت و چه سرنوشتی را بری او رقم می زند، گفت: اگر بنده، به خود واگذار شود، در حقیقت موجبات هلاکتش فراهم شده و مانند فردی است که لبِ چاهی عمیق نشسته باشد اما متوجه آن نباشد که امکان سقوط برای او فراهم است و در حقیقت حواس او به درستی کار نکند؛ در واقع وقتی بنده ای به حال خود رها شد، حواس معنوی او از بین رفته و زمینه سقوطش فراهم می شود.
به گفته استاد دانشگاه علوم اسلامی رضوی (ع)، مطابق آیات قرآن، فراموش کردن خدا و توجه نکردن به احکام و دستوراتی که پررودگار عالم برای سعادت انسان مقرر کرده است، زمینه واگذاری انسان ها به خود را فراهم کرده و در نتیجه موجب هلاکت آنها می شود.
منبع:شبستان
