خداوند منّان هر صبح و شام از طعام بهشت بر زوّار امام حسين عليه السّلام نازل مىفرمايد و خدمتكارانشان فرشتگانند. هيچ بنده‌اى از بندگان خداوند حاجتى از حوائج دنيا و آخرت را از خداوند متعال درخواست نمى‌كند مگر آنكه خدا به او عطا مي‌كند.
عقیق:مهدي نصيري ياد داشتي با عنوان «ثواب زائر امام حسين(ع) چيست؟» را نوشته كه در ذيل از نظر مي‌گذرانيد:
محدث جليل القدر جعفربن محمد قولويه در كتاب معتبر كامل الزيارات به‌تفصيل به نقل رواياتي از امام صادق(ع) در ثواب و فضيلت زيارت امام حسين(ع) و مقام ويژه زائران آن حضرت پرداخته است كه گزيده‌اي از آن را تقديم خوانندگان گرامي به‌ويژه كساني كه زائر اربعين هستند، مي‌كنم:
دعاي امام صادق براي زوار امام حسين چه بود؟
معاوية‌بن وهب مي‌گويد: اجازه خواستم كه بر امام صادق عليه السّلام وارد شوم، به من گفته شد: داخل شو، داخل شده آن جناب را در نمازخانه منزلشان يافتم. نشستم تا حضرت نمازشان را تمام كردند. آن‌گاه شنيدم كه حضرت با پروردگارشان مناجات نموده چنين مي‌گويند:
بارخدايا، اى كسى كه ما را اختصاص به كرامت داده و وعده شفاعت دادى و ما را وصىّ پيامبرت قرار دادى و علم به گذشته و آينده را به ما عطا فرمودى، و قلوب مردم را مايل به‌سوي ما نمودى، من و برادران و زائران قبر پدرم حسين(ع) را بيامرز، آنان كه به‌جهت ميل و رغبت در احسان به ما و به‌اميد آنچه نزد توست و به‌خاطر صله و احسان به ما و به‌منظور ادخال سرور بر پيغمبرت و به‌جهت اجابت كردن فرمان ما و به‌قصد وارد نمودن غيظ بر دشمنان ما اموالشان را انفاق كرده و ابدانشان را به تعب انداخته‌اند.
اينان اراده و نيّتشان از اين ايثار، تحصيل رضا و خشنودى توست پس تو هم از طرف ما اين ايثار را جبران كن و به‌واسطه رضوان، احسانشان را جواب‌گو باش و در شب و روز حافظ و نگاهدارشان بوده و اهل و اولادى را كه از ايشان باقى ماندهاند، بهترين جانشينان قرار بده و مراقب و حافظشان باش و شر و بدى هر ستمگر عنود و منحرفى را از ايشان و از هر مخلوق ضعيف و قوى خود كفايت نما و ايشان را از شر شياطين انس و جنّ محفوظ فرما و به ايشان برترين چيزى را كه در دور بودنشان از اوطان خويش از تو آرزو كردهاند و بهواسطهاش ما را بر فرزندان و اهل و نزديكانشان اختيار كردند، عطا فرما.
خدايا، دشمنان ما آنان را به‌خاطر خروج {براي زيارت} مورد ملامت و سرزنش قرار دادند ولى اين حركت دشمنان، ايشان را از تمايل به ما بازنداشت و اين ثبات آنان از باب مخالفتشان با مخالفين ماست، پس تو اين صورتهايى كه حرارت آفتاب آنها را در راه محبّت ما تغيير داده، مورد ترحّم خودت قرار بده و نيز صورتهايى را كه روى قبر ابى‌عبداللّه الحسين عليه السّلام مىگذارند و برمىدارند، مشمول لطف و رحمتت قرار بده و همچنين به چشمهايى كه از باب ترحم بر ما اشك ريختهاند، نظر عنايت فرما و دلهايى را كه براى ما به جزع آمده و به‌خاطر ما سوختهاند، مورد رحمت خويش قرار بده. بارخدايا، به فريادهايى كه به‌خاطر ما بلند شده برس. خداوندا، من اين ابدان و اين ارواح را نزد تو امانت قرار داده تا در روز عطش اكبر كه بر حوض كوثر وارد مىشوند آنها را سيراب نمايى.
و پيوسته امام(ع) در سجده اين دعا را مىخواندند و هنگامى كه از آن فارغ شدند عرض كردم: فدايت شوم، اين مضامين ادعيهاى كه من از شما شنيدم اگر شامل كسى شود كه خداوند عزّ و جلّ را نمىشناسد گمانم اين است كه آتش دوزخ هرگز بر او كارگر نخواهد افتاد….
سپس امام به من فرمودند: اى معاويه، زيارت آن حضرت را ترك مكن.
عرض كردم: فدايت شوم، نمىدانستم كه اجر و ثواب آن اين مقدار است.
حضرت فرمودند: اى معاويه، كسانى كه براى زائران امام حسين(ع) در آسمان دعا مىكنند به‌مراتب بيشتر از آناني هستند كه در زمين براى ايشان دعا و ثنا مىنمايند. (كامل الزيارات ص۱۱۷)
استقبال فرشتگان از زائر امام حسين(ع)
امام صادق(ع) فرمودند: چهار هزار فرشته اطراف قبر حضرت حسين‌بن على(ع) بوده كه جملگى ژوليده و گرفته و حزين مىباشند و تا روز قيامت بر آن جناب مىگريند، رئيس ايشان فرشتهاى است كه به او منصور گفته مىشود، هيچ زائرى به زيارت آن حضرت نمىرود مگر آنكه اين فرشتگان به استقبالش مىروند و هيچ وداعكنندهاى با قبر آن حضرت وداع نكرده مگر آنكه اين فرشتگان مشايعتش مىكنند و مريض نمىشود مگر آنكه عيادتش كرده و نمىميرد مگر آنكه ايشان بر جنازهاش نماز خوانده و از خدا طلب آمرزش برايش مىكنند. (همان ص۱۱۹)
اميرالمؤمنين در حوض كوثر با زائر امام حسين مصافحه مي‌كند
امام صادق(ع) فرمودند: از پدرم شنيدم به يكى از دوستانشان كه از زيارت (قبر امام حسين(ع)) سؤال كرده بود، فرمودند: چه‌كسى را زيارت مىكنى و چه‌كسى را با اين زيارت اراده مىنمايى؟ (يعنى با اين زيارت قصد تقرّب به چه‌كسى را دارى؟) عرض كرد: مراد و مقصودم تقرب به خداوند تبارك و تعالى است.
حضرت فرمودند: كسى كه به‌دنبال زيارت، يك نماز خوانده و با اين نماز قصد تقرّب به خدا را داشته باشد، در روزى كه خدا را ملاقات مىكند بر او نورى احاطه كرده است كه تمام كساني كه او را مىبينند صرفاً نور مشاهده مي‌نمايند و خداوند متعال زوّار قبر مطهّر امام حسين(ع) را مورد اكرام قرار داده آتش جهنّم را از رسيدن به آنها بازمىدارد، و زائر نزد حوض كوثر، مقامى بسيار رفيع و مرتبهاى لايتناهى دارد و اميرالمؤمنين(ع) كه كنار حوض ايستاده است با او مصافحه كرده وى را از آب سيراب مىفرمايد و احدى در وارد شدن بر حوض بر وى سبقت نمىگيرد مگر پس از او و سيراب شدن او. پس از سيراب گشتن به جايگاهش در بهشت برگشته در حالى كه فرشتهاى از جانب اميرالمؤمنين(ع) با او بوده كه به صراط امر مىكند براى وى پائين بيايد و با او مدارا كرده تا از روى آن بگذرد و به آتش جهنّم فرمان مىدهد كه حرارت و سوزشش را به او نرساند تا وى از آن گذر كند. (همان ص۱۲۳)
تارك زيارت امام حسين عاق پيامبر و ائمه مي‌شود
راوي مي‌گويد: محضر مبارك امام صادق(ع) عرضه داشتم: فدايت شوم، چه مىفرماييد درباره كسى كه با داشتن قدرت زيارت حسين (ع) را ترك مىكند؟
حضرت فرمودند: اين شخص عاق رسول خدا (ص) و عاق ما اهل‌بيت مىباشد و امرى را كه به‌نفع او است سبك شمرده است. كسى كه آن حضرت را زيارت كند: خداوند متعال حوائجش را برآورده نمايد و آنچه را از دنيا مقصود او است كفايت فرمايد و نيز زيارت آن حضرت موجب جلب رزق براى زائر مىباشد…. (همان ص۱۲۸)
فرشتگان با دستهاي‌شان صورت زائر امام حسين را مسح مي‌كنند
مفضّل‌بن عمر روايت مي‌كند كه امام صادق(ع) فرمودند: گويا مىبينم كه فرشتگان با مؤمنين بر سر قبر حضرت حسين‌بن على(ع) ازدحام كردهاند.
راوى مىگويد: عرضه داشتم: آيا مؤمنين فرشته را مىبينند؟
حضرت فرمودند: هرگز، هرگز، آنها به خدا قسم ملازم و همراه مؤمنين هستند و حتّى با دستهاي‌شان صورتهاى آنها را مسح مىكنند.
سپس امام(ع) فرمودند: خداوند منّان هر صبح و شام از طعام بهشت بر زوّار امام حسين(ع) نازل مىفرمايد و خدمتكاران ايشان فرشتگانند. هيچ بنده‌اى از بندگان خداوند حاجتى از حوائج دنيا و آخرت را از خداوند متعال درخواست نمى‌كند مگر آنكه خدا به او عطا مىفرمايد.
راوى مىگويد: عرض كردم: به خدا قسم، اين كرامت مىباشد.
امام(ع) به من فرمودند: اى مفضّل، برايت بيشتر بگويم؟
عرضه كردم: بلى، سرور من.
حضرت فرمودند: گويا مىبينم تختى از نور را گذاشتهاند و روى آن قبّهاى از ياقوت سرخ زده شده كه با جواهرات آن را زينت نمودهاند و حضرت امام حسين(ع) روى آن تخت نشستهاند و اطراف آن حضرت نود هزار قبه سبز زدهاند و مؤمنين آن حضرت را زيارت كرده بر آن جناب سلام مىدهند، پس خداوند متعال به ايشان مىفرمايد: اى دوستانم، از من سؤال كنيد و بخواهيد، پس زياد اذيّت شديد و خوار و مقهور گرديديد. امروز، روزى است كه حاجتى از حاجات دنيا و آخرتتان را از من درخواست نكرده مگر آن را روا مىنمايم، و خوردن و آشاميدنشان در بهشت مىباشد، پس به خدا قسم كرامت و احسانى كه زوال نداشته و انتهاي آن را نمىتوان درك كرد همين است. (همان ص۱۳۵)
زائران امام حسين هم‌درجه اهل‌بيت در قيامت هستند
امام صادق(ع) فرمودند: هنگامى كه روز قيامت شود منادى ندا مىكند: كجا هستند زوّار حسين‌بن على(ع)؟
گردنهاى تعدادى از مردم كشيده مىشود كه عدد آنها را غير از خداوند متعال كس ديگرى نمىداند. پس به ايشان گفته مىشود: قصد شما از زيارت قبر حضرت حسين‌بن على(ع) چه بود؟
مىگويند: پروردگارا! آن حضرت را زيارت كرديم به‌جهت محبّتى كه به رسول خدا و حضرت على و فاطمه داشته و به‌منظور طلب رحمت براى صاحب قبر به‌ازاي آنچه از آن حضرت صادر گرديد.
سپس به آنها گفته مىشود: ايشان محمّد و على و فاطمه و حسن و حسين (ع) بوده، به آنها ملحق شويد. شما با ايشان و در درجه و مرتبه آنها هستيد، به لواء و پرچم رسول خدا(ص) ملحق گرديد. پس به‌طرف لواء آن حضرت رهسپار شده در سايه آن قرار مىگيرند در حالى كه لواء به دست اميرالمؤمنين على(ع) مىباشد و بدين ترتيب به بهشت وارد مىشوند. ايشان جلوي پرچم و سمت راست و جانب چپ و پشت آن بوده و چهار طرف لواء را گرفتهاند. (همان ص۱۴۱)
منبع:حج
211008
محدث جليل القدر جعفربن محمد قولويه در كتاب معتبر كامل الزيارات به‌تفصيل به نقل رواياتي از امام صادق(ع) در ثواب و فضيلت زيارت امام حسين(ع) و مقام ويژه زائران آن حضرت پرداخته است كه گزيده‌اي از آن را تقديم خوانندگان گرامي به‌ويژه كساني كه زائر اربعين هستند، مي‌كنم:
دعاي امام صادق براي زوار امام حسين چه بود؟
معاوية‌بن وهب مي‌گويد: اجازه خواستم كه بر امام صادق عليه السّلام وارد شوم، به من گفته شد: داخل شو، داخل شده آن جناب را در نمازخانه منزلشان يافتم. نشستم تا حضرت نمازشان را تمام كردند. آن‌گاه شنيدم كه حضرت با پروردگارشان مناجات نموده چنين مي‌گويند:
بارخدايا، اى كسى كه ما را اختصاص به كرامت داده و وعده شفاعت دادى و ما را وصىّ پيامبرت قرار دادى و علم به گذشته و آينده را به ما عطا فرمودى، و قلوب مردم را مايل به‌سوي ما نمودى، من و برادران و زائران قبر پدرم حسين(ع) را بيامرز، آنان كه به‌جهت ميل و رغبت در احسان به ما و به‌اميد آنچه نزد توست و به‌خاطر صله و احسان به ما و به‌منظور ادخال سرور بر پيغمبرت و به‌جهت اجابت كردن فرمان ما و به‌قصد وارد نمودن غيظ بر دشمنان ما اموالشان را انفاق كرده و ابدانشان را به تعب انداخته‌اند.
اينان اراده و نيّتشان از اين ايثار، تحصيل رضا و خشنودى توست پس تو هم از طرف ما اين ايثار را جبران كن و به‌واسطه رضوان، احسانشان را جواب‌گو باش و در شب و روز حافظ و نگاهدارشان بوده و اهل و اولادى را كه از ايشان باقى ماندهاند، بهترين جانشينان قرار بده و مراقب و حافظشان باش و شر و بدى هر ستمگر عنود و منحرفى را از ايشان و از هر مخلوق ضعيف و قوى خود كفايت نما و ايشان را از شر شياطين انس و جنّ محفوظ فرما و به ايشان برترين چيزى را كه در دور بودنشان از اوطان خويش از تو آرزو كردهاند و بهواسطهاش ما را بر فرزندان و اهل و نزديكانشان اختيار كردند، عطا فرما.
خدايا، دشمنان ما آنان را به‌خاطر خروج {براي زيارت} مورد ملامت و سرزنش قرار دادند ولى اين حركت دشمنان، ايشان را از تمايل به ما بازنداشت و اين ثبات آنان از باب مخالفتشان با مخالفين ماست، پس تو اين صورتهايى كه حرارت آفتاب آنها را در راه محبّت ما تغيير داده، مورد ترحّم خودت قرار بده و نيز صورتهايى را كه روى قبر ابى‌عبداللّه الحسين عليه السّلام مىگذارند و برمىدارند، مشمول لطف و رحمتت قرار بده و همچنين به چشمهايى كه از باب ترحم بر ما اشك ريختهاند، نظر عنايت فرما و دلهايى را كه براى ما به جزع آمده و به‌خاطر ما سوختهاند، مورد رحمت خويش قرار بده. بارخدايا، به فريادهايى كه به‌خاطر ما بلند شده برس. خداوندا، من اين ابدان و اين ارواح را نزد تو امانت قرار داده تا در روز عطش اكبر كه بر حوض كوثر وارد مىشوند آنها را سيراب نمايى.
و پيوسته امام(ع) در سجده اين دعا را مىخواندند و هنگامى كه از آن فارغ شدند عرض كردم: فدايت شوم، اين مضامين ادعيهاى كه من از شما شنيدم اگر شامل كسى شود كه خداوند عزّ و جلّ را نمىشناسد گمانم اين است كه آتش دوزخ هرگز بر او كارگر نخواهد افتاد….
سپس امام به من فرمودند: اى معاويه، زيارت آن حضرت را ترك مكن.
عرض كردم: فدايت شوم، نمىدانستم كه اجر و ثواب آن اين مقدار است.
حضرت فرمودند: اى معاويه، كسانى كه براى زائران امام حسين(ع) در آسمان دعا مىكنند به‌مراتب بيشتر از آناني هستند كه در زمين براى ايشان دعا و ثنا مىنمايند. (كامل الزيارات ص۱۱۷)
استقبال فرشتگان از زائر امام حسين(ع)
امام صادق(ع) فرمودند: چهار هزار فرشته اطراف قبر حضرت حسين‌بن على(ع) بوده كه جملگى ژوليده و گرفته و حزين مىباشند و تا روز قيامت بر آن جناب مىگريند، رئيس ايشان فرشتهاى است كه به او منصور گفته مىشود، هيچ زائرى به زيارت آن حضرت نمىرود مگر آنكه اين فرشتگان به استقبالش مىروند و هيچ وداعكنندهاى با قبر آن حضرت وداع نكرده مگر آنكه اين فرشتگان مشايعتش مىكنند و مريض نمىشود مگر آنكه عيادتش كرده و نمىميرد مگر آنكه ايشان بر جنازهاش نماز خوانده و از خدا طلب آمرزش برايش مىكنند. (همان ص۱۱۹)
اميرالمؤمنين در حوض كوثر با زائر امام حسين مصافحه مي‌كند
امام صادق(ع) فرمودند: از پدرم شنيدم به يكى از دوستانشان كه از زيارت (قبر امام حسين(ع)) سؤال كرده بود، فرمودند: چه‌كسى را زيارت مىكنى و چه‌كسى را با اين زيارت اراده مىنمايى؟ (يعنى با اين زيارت قصد تقرّب به چه‌كسى را دارى؟) عرض كرد: مراد و مقصودم تقرب به خداوند تبارك و تعالى است.
حضرت فرمودند: كسى كه به‌دنبال زيارت، يك نماز خوانده و با اين نماز قصد تقرّب به خدا را داشته باشد، در روزى كه خدا را ملاقات مىكند بر او نورى احاطه كرده است كه تمام كساني كه او را مىبينند صرفاً نور مشاهده مي‌نمايند و خداوند متعال زوّار قبر مطهّر امام حسين(ع) را مورد اكرام قرار داده آتش جهنّم را از رسيدن به آنها بازمىدارد، و زائر نزد حوض كوثر، مقامى بسيار رفيع و مرتبهاى لايتناهى دارد و اميرالمؤمنين(ع) كه كنار حوض ايستاده است با او مصافحه كرده وى را از آب سيراب مىفرمايد و احدى در وارد شدن بر حوض بر وى سبقت نمىگيرد مگر پس از او و سيراب شدن او. پس از سيراب گشتن به جايگاهش در بهشت برگشته در حالى كه فرشتهاى از جانب اميرالمؤمنين(ع) با او بوده كه به صراط امر مىكند براى وى پائين بيايد و با او مدارا كرده تا از روى آن بگذرد و به آتش جهنّم فرمان مىدهد كه حرارت و سوزشش را به او نرساند تا وى از آن گذر كند. (همان ص۱۲۳)
تارك زيارت امام حسين عاق پيامبر و ائمه مي‌شود
راوي مي‌گويد: محضر مبارك امام صادق(ع) عرضه داشتم: فدايت شوم، چه مىفرماييد درباره كسى كه با داشتن قدرت زيارت حسين (ع) را ترك مىكند؟
حضرت فرمودند: اين شخص عاق رسول خدا (ص) و عاق ما اهل‌بيت مىباشد و امرى را كه به‌نفع او است سبك شمرده است. كسى كه آن حضرت را زيارت كند: خداوند متعال حوائجش را برآورده نمايد و آنچه را از دنيا مقصود او است كفايت فرمايد و نيز زيارت آن حضرت موجب جلب رزق براى زائر مىباشد…. (همان ص۱۲۸)
فرشتگان با دستهاي‌شان صورت زائر امام حسين را مسح مي‌كنند
مفضّل‌بن عمر روايت مي‌كند كه امام صادق(ع) فرمودند: گويا مىبينم كه فرشتگان با مؤمنين بر سر قبر حضرت حسين‌بن على(ع) ازدحام كردهاند.
راوى مىگويد: عرضه داشتم: آيا مؤمنين فرشته را مىبينند؟
حضرت فرمودند: هرگز، هرگز، آنها به خدا قسم ملازم و همراه مؤمنين هستند و حتّى با دستهاي‌شان صورتهاى آنها را مسح مىكنند.
سپس امام(ع) فرمودند: خداوند منّان هر صبح و شام از طعام بهشت بر زوّار امام حسين(ع) نازل مىفرمايد و خدمتكاران ايشان فرشتگانند. هيچ بنده‌اى از بندگان خداوند حاجتى از حوائج دنيا و آخرت را از خداوند متعال درخواست نمى‌كند مگر آنكه خدا به او عطا مىفرمايد.
راوى مىگويد: عرض كردم: به خدا قسم، اين كرامت مىباشد.
امام(ع) به من فرمودند: اى مفضّل، برايت بيشتر بگويم؟
عرضه كردم: بلى، سرور من.
حضرت فرمودند: گويا مىبينم تختى از نور را گذاشتهاند و روى آن قبّهاى از ياقوت سرخ زده شده كه با جواهرات آن را زينت نمودهاند و حضرت امام حسين(ع) روى آن تخت نشستهاند و اطراف آن حضرت نود هزار قبه سبز زدهاند و مؤمنين آن حضرت را زيارت كرده بر آن جناب سلام مىدهند، پس خداوند متعال به ايشان مىفرمايد: اى دوستانم، از من سؤال كنيد و بخواهيد، پس زياد اذيّت شديد و خوار و مقهور گرديديد. امروز، روزى است كه حاجتى از حاجات دنيا و آخرتتان را از من درخواست نكرده مگر آن را روا مىنمايم، و خوردن و آشاميدنشان در بهشت مىباشد، پس به خدا قسم كرامت و احسانى كه زوال نداشته و انتهاي آن را نمىتوان درك كرد همين است. (همان ص۱۳۵)
زائران امام حسين هم‌درجه اهل‌بيت در قيامت هستند
امام صادق(ع) فرمودند: هنگامى كه روز قيامت شود منادى ندا مىكند: كجا هستند زوّار حسين‌بن على(ع)؟
گردنهاى تعدادى از مردم كشيده مىشود كه عدد آنها را غير از خداوند متعال كس ديگرى نمىداند. پس به ايشان گفته مىشود: قصد شما از زيارت قبر حضرت حسين‌بن على(ع) چه بود؟
مىگويند: پروردگارا! آن حضرت را زيارت كرديم به‌جهت محبّتى كه به رسول خدا و حضرت على و فاطمه داشته و به‌منظور طلب رحمت براى صاحب قبر به‌ازاي آنچه از آن حضرت صادر گرديد.
سپس به آنها گفته مىشود: ايشان محمّد و على و فاطمه و حسن و حسين (ع) بوده، به آنها ملحق شويد. شما با ايشان و در درجه و مرتبه آنها هستيد، به لواء و پرچم رسول خدا(ص) ملحق گرديد. پس به‌طرف لواء آن حضرت رهسپار شده در سايه آن قرار مىگيرند در حالى كه لواء به دست اميرالمؤمنين على(ع) مىباشد و بدين ترتيب به بهشت وارد مىشوند. ايشان جلوي پرچم و سمت راست و جانب چپ و پشت آن بوده و چهار طرف لواء را گرفتهاند. (همان ص۱۴۱)
منبع:حج
211008
