۰۶ آذر ۱۴۰۳ ۲۵ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۵۳ : ۰۰
شرح اشتیاق؛ ارادت آیت الله صافی گلپایگانی به امام رضا (ع)
آیت الله صافی گلپایگانی در التجا به مقام روحانی امام هشتم علیه السلام سروده ای تقدیم کرده است
عقیق: آیت الله صافی گلپایگانی در التجا به مقام روحانی امام هشتم علیه السلام سروده ای تقدیم کرده است که در ذیل می آید.
شرح اشتیاق
الا بــــاد صبــــا اي پيك عشّـــاق پيــــامي بـــر از ايـن مهجور مشتاق
به ســـوي خطّه قـــدس خراسان به طــــور پـــور موسي قطب امكان
به ســـــوي مقصد پاكــان و خاصان به ســـــوي قبلــه اربــــاب عرفان
به ســـــوي كعبه اصحــاب حاجات به دار معجــــزات و خـــرق عـادات
مــكـان عـــلـم و توحيد و فضيلت مــقـرّ پيـــــكـر پــــاك حقيـــقت
به درگـــــاه رضـــا سبـــط پيمـبر غيــــاث خلـق عــالم، غـــوث اكـبر
رواقـــــش رشك فردوس برين است هــــوايش مشــك بيز و عنبرين است
رضـــا شاهنــــشه ملــــك فضايل ستــــوده سيـــرت و نيكـــو خصايل
جهــان مكـرمت، مصبــاح بينش سپهــــر مـــرحمت، دريـاي دانـش
امــام مشـرق و مــغرب، شـه دين مكــــان عزّت و اجــــلال و تمكــين
فـــروزان مهــر پُــر نور ولايت درخشــان درّ دريــــاي امـامـــت
جمـــــال الله و وجــه الله اعظـم ولــي الله و سـرّ الله اقــوم
ســلامم را نمـــا تقديـم كــويش مشــام جــان معطّـر كـن ز بويش
بگو «لطفي» غمين و دل فگار است جـدا از روضه‌ات محـــزون و زار است
ز هــجــرم آن چنــان اندر تب و تاب كه ماهي آن چـــنان در خـارج از آب
الا اي مـــظهـر الطـاف بـــاري ز درگـــاه تو خواهم رستگـــاري
خجـسته درگهت باب نجات است و ز آن خلق جهان را بس صلات است
خــوشا حـال نكـوي خادمانش خوشـا حـال حضـــور زائرانش
خوشــا آنـان كه آنجـا در نمازنـد خوشـا آنـان كه در راز و نيـازنـد
الا اي معــدن لطــف و عنايـات الا اي مــركـز جـــود و كـرامـات
از ايـن بـار غم و اين نار هجـــران خلاصـــي ده مــرا اي رُكــن ايمان
قبــولـم كن كه ســر تا پا خطايم گــداي كــوي احــسـان شمـايـم
به ســـــوي مقصد پاكــان و خاصان به ســـــوي قبلــه اربــــاب عرفان
به ســـــوي كعبه اصحــاب حاجات به دار معجــــزات و خـــرق عـادات
مــكـان عـــلـم و توحيد و فضيلت مــقـرّ پيـــــكـر پــــاك حقيـــقت
به درگـــــاه رضـــا سبـــط پيمـبر غيــــاث خلـق عــالم، غـــوث اكـبر
رواقـــــش رشك فردوس برين است هــــوايش مشــك بيز و عنبرين است
رضـــا شاهنــــشه ملــــك فضايل ستــــوده سيـــرت و نيكـــو خصايل
جهــان مكـرمت، مصبــاح بينش سپهــــر مـــرحمت، دريـاي دانـش
امــام مشـرق و مــغرب، شـه دين مكــــان عزّت و اجــــلال و تمكــين
فـــروزان مهــر پُــر نور ولايت درخشــان درّ دريــــاي امـامـــت
جمـــــال الله و وجــه الله اعظـم ولــي الله و سـرّ الله اقــوم
ســلامم را نمـــا تقديـم كــويش مشــام جــان معطّـر كـن ز بويش
بگو «لطفي» غمين و دل فگار است جـدا از روضه‌ات محـــزون و زار است
ز هــجــرم آن چنــان اندر تب و تاب كه ماهي آن چـــنان در خـارج از آب
الا اي مـــظهـر الطـاف بـــاري ز درگـــاه تو خواهم رستگـــاري
خجـسته درگهت باب نجات است و ز آن خلق جهان را بس صلات است
خــوشا حـال نكـوي خادمانش خوشـا حـال حضـــور زائرانش
خوشــا آنـان كه آنجـا در نمازنـد خوشـا آنـان كه در راز و نيـازنـد
الا اي معــدن لطــف و عنايـات الا اي مــركـز جـــود و كـرامـات
از ايـن بـار غم و اين نار هجـــران خلاصـــي ده مــرا اي رُكــن ايمان
قبــولـم كن كه ســر تا پا خطايم گــداي كــوي احــسـان شمـايـم
کدخبرنگار: 211002
گزارش خطا
