مرگ یکی از بزرگترین رویدادهایی است که هر یک از مخلوقات، خواه ناخواه با آن مواجه خواهند شد و هنگامی که این اتفاق بزرگ به وقوع پیوست نزدیکان و آشنایان طبق مراسم خاصی جنازه فرد را به خاک می سپارند
عقیق: تشییع جنازه یکی از آداب اجتماعی است که در دستورات اسلامی به آن اهمیت داده شده است و از حقوق مؤمنین نسبت به یکدیگر شمرده شده است؛ اما باید در این مراسم به نکاتی نیز توجه داشت.اول: وقتی خبر فوت آشنایی را شنیدید بدون این که فرصت را از دست دهید، می بایست خود را به تشییع رسانید، چرا که رسول خدا (ص) فرموده اند: چون به عروسی دعوت شدید به کندی بروید که شما را به یاد دنیا می افکند و چون به تشییع جنازه دعوت شدید شتاب کنید که آخرت را به یاد شما می آورد.
دوم: درباره ی اینکه پشت یا پیش جنازه در مراسم تشییع حرکت کنیم امام صادق (ع) فرموده اند: المشیُ خَلفَ الجَنازَة: اَفضَلُ مِنَ المَشی بَینَ یَدَیها؛ راه رفتن پشت سر جنازه برتر از راه رفتن پیش روی جنازه می باشد.
همچنین حضرت امام باقر (ع) فرموه اند: رسول خدا (ص) پشت سر جنازه ای راه می رفتند به ایشان عرض کردند: یا رسول الله چرا در پشت سر جنازه راه می روید؟
فرمودند: اِنَّ المَلائِکَة رَأَیتُهَم یَمشُون اَمامَها وَ نَحنُ تَبَعُ لَهُم؛ فرشتگان را می بینم که از جلو می روند و ما متابعت ایشان می کنیم. مگر اینکه عارفی از تبار شیعیان را تشییع کنند.
سوم: اینکه حتماً در تشییع جنازه پیاده راه بروید، سوار بر وسیله ای نباشید زیرا رسول خدا (ص) همراه جنازه ای راه می رفتند یکی از اصحاب عرض کرد: یا رسول الله چرا سوار مرکبی نمی شوید؟
فرمودند: اِنّی لاکرَهُ اَن اَرکَبَ وَ المَلائِکَة یَمشُونَ؛ من دوست ندارم سوار باشم در حالی که فرشتگان پیاده می روند؛ و جایی وقتی می بینند گروهی پشت جنازه سواره تشییع می کنند می فرمایند: این ها شرم نمی کنند که دنبال جنازه رفیق خود سواره می روند و او را به این حال گذاشته اند.
چهارم: آن گاه که در کنار جنازه ای قرار گرفتید که بر روی دوش تشییع کنندگان حمل می شود به آن فکر کنید که امام صادق (ع) به ابوصالح فرموده اند: وقتی جنازه ای را حمل کردی آن گونه فکر کن که تو مرده ای و تو را حمل می کنند گویی از پروردگارت خواستاری تو را به دنیا برگرداند و خدا نیز پذیرفت بنگر چه کاری می کنی؟ سپس فرمود: تعجب دارم از گروهی که پیشینیان آن ها حبس شده اند تا از پی، روندگان برسند سپس ندای کوچیدن به گوششان بخورد همه سرگرم بازی باشند.
پنجم: اگر به تشییع جنازه ای برخورد کردید آن گاه که چشمتان به جنازه افتاد در رهگذر بدون این که میت را بشناسید به جنازه برخورد کردید به دستور امام باقر (ع) بگو: اَلحمدُللهِ الَّذی لَم یَجعَلنی مِنَ السَّدادِ المُختَرَم؛ حمد و ستایش خدای را که مرا از جمله هلاک شدگان قرار ندا، و رسول خدا (ص) فرموده اند: کسی که به استقبال جنازه ای رود یا جنازه ای را مشاهده کند بگوید: اَللهُ اَکبَر هذا ما وَعدنا اللهُ وَ رَسُولُهُ وَ صَدَقَ اللهُ اَللّهُمَ زِدنا ایماناً وَ تَسلیماً. اَلحَمدُلله الَّذی تَعُزَّزَ بِالقُدرَة وَ قَهرَ العِبادِ بِالموتِ لَم یَبقِ فِی السَّماء مَلَکُ اِلّا بَکی رَحمَةً لِصَوتِهِ.
ششم: تنها به تشییع جنازه اکتفا نکرده بلکه هر گوشه ی تابوت را به دوش گرفته در حمل جنازه شریک باشد؛ چنانچه امام صادق (ع) فرموده اند: هرکه چهار گوشه ی تابوت را بگیرد خدای تعالی چهل گناه بزرگ او را می آمرزد.
هفتم: اگر در تشییع جنازه ای شرکت کردید و مشکلی نداشتید تا زمان دفن میت صبر کنید که امام صادق (ع) می فرمایند: هر کسی که تشییع جنازه ی مومنی صبر کند تا به خاک سپرده شود، خداوند متعال هفتاد فرشته را مأمور می سازد تا موقعی که برای حضور در موقف قیامت از قبر بیرون می آید او را تشییع کنند و برای وی آمرزش خواهی نمایند.
پی نوشت ها:
1- شیخ حر عاملی. وسایل الشیعه، ج1: 661، 824، 826، 827، 831، .883
2-حویزی. تفسير نورالثقلين، ج4: 258.
3-شیخ صدوق. من لا یحضره الفقیه، ج1: 192.
4- شیخ صدوق. روضه المتقین، ج1: 418.
5- بیگم آزرمی، مردگان از ما چه می خواهند: 69، 73.
منبع:قدس
211008
