دنيا و جلوه هاى آن چون مقام خواهى، رفاه طلبى، ثروت و شهرت از مهمترين و خطرناكترين عواملى بود كه در لغزش خواص و رويداد عاشورا نقش اساسى داشت.
عقیق:در آیه ۱۴ سوره آل عمران سخن از برخی مصادیق غفلت از یاد خدا از جمله دلبستگی به زنان و فرزندان و کیسه های زر اشاره به میان می آید و به شش مورد هم اشاره مستقیم می شود:۱- زن ؛ ۲- فرزند ؛ ۳- هميانهای زر و سيم (پولهاى نقد) ؛ ۴- اسبان داغ بر نهاده (مركبهاى ممتاز مانند ماشین های مدل بالای امروزی)؛ ۵- چهارپايانى كه در دامدارى مورد استفاده هستند (انعام) ؛ ۶- و زراعتها (حرث). سپس در آیه می فرماید که همه اينها متاع زندگی اين جهانی هستند، در حالی که بازگشتنگاه خوب نزد خدا است.
در آیه ۱۵ سوره آل عمران به طرف مقابل اشاره می نماید یعنی آنها که گرفتار زرق و برق دنیا نشدند:
«قُلْ أَؤُنَبِّئُكُم بِخَيْرٍ مِّن ذَلِكُمْ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَأَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللّهِ وَاللّهُ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ.»
«بگو: آيا شما را بهتر از اينها خبر بدهم؟ براى كسانى كه پروا پيشه كرده اند در نزد پروردگارشان بهشت هايى است كه از زير (ساختمان و درختان) آنها نهرها جارى است در حالى كه در آنجا جاودانه اند، و نيز همسرانى پاكيزه (از پليدی هاى جسمى و روحى) و خوشنودى از سوى خداست، و خداوند به بندگان خود بيناست.»
سه نکته:
خداوند متعال در این دو آیه مقایسه ای بین وضعیت دو گروه که به نوعی از تجارت مشغول اند پرداخته است. گروه اول دنیا و مصادیق آن را برگزیدند و آن را معامله نمودند و گروه دوم در این تجارت آخرت را برگزیدند. الحق و الانصاف دوام و ثبات بهشت و رضايت خداوند كجا و لذائد موقّت و ناپايدار دنيا كجا!
پاداش آنها که آخرت را معامله نمودند چیست؟ مادی است یا معنوی؟
تشویق در این آیه برای متقین به هر دو شکل است، هم مادی و هم معنوی. در واقع مطابق طبیعت و فطرت افراد پاداش ها معین شده اند. نعمت های مادی شامل باغ و بهشت هایی با رودهای جاری به صورت جاودانی و همسرانی پاکیزه است و نعمت معنوی که برای متقین بیشترین لذت و اهمیت را دارد "رضوانٌ مِنَ الله" رضایت الهی است.
حضرت سیدالشهداء (ع) از راز دگرگونی و رنگ عوض کردن های مردم و تنها گذاشتن حق به زیبایی پرده بر می دارند و می فرمایند:
«الناس عبيد الدنيا و الدين لعق على السنتهم، يحوطونه مادّرت معايشهم فاذا محّصوا بالبلاء قلّ الديانون؛ مردم بنده دنيايند و دين لقلقه زبانشان. حمايت آنها از دين تا زمانى است كه زندگى آنها در رفاه باشد و آنگاه كه در بوته امتحان قرار گرفتند دينداران كم مى شوند.»
این سخنان را امام در یکی از منزلگاه های مسیر حرکت کاروان و شاید در خود سرزمین کربلا بیان کرده باشند لذا نشان می دهد حضرت از اوضاع و نوع نگرش مردم ناراحت است. وقتى كه دنيا در نگاه انسان مسلمان، هدف و معبود شد بايد منتظر چنين چيزهايى بود. دنیا طلبی حد یقف ندارد اگر انسان عنان خود را به دست آن سپرد باید منتظر هر حادثه ای باشد.
دنيا و جلوه هاى آن چون مقام خواهى، رفاه طلبى، ثروت و شهرت از مهمترين و خطرناكترين عواملى بود كه در لغزش خواص و رويداد عاشورا نقش اساسى داشت. با نگاهى به تاريخ اسلام مى يابيم كه اساس همه انحراف ها، فتنه ها، جنگ هايى كه از سوى خواص صورت گرفته، دنياپرستى آنان بوده است و بر همين اساس پيامبر اکرم (ص) فرمودند: «حبّ الدنيا رأس كل خطيئة؛ دوستى دنيا رأس و اساس همه گناهان است.»
منبع: مشرق
211008
