رفاقت با افراد فاسد، سرانجام در روز قیامت گریبان آدمی را می گیرد؛ آن گونه که در آن روز فریاد بر می آورد: ای وای بر من! کاش فلانی را به عنوان دوست و رفیق بر نمی گزیدم. پس از آنکه وی با من دوست گردید، مرا از یاد خدا گمراه نمود.(فرقان: 28-29)
عقیق: با توجه به آثار زیان بار معاشرت با این افراد، در آموزه های دینی بر بیان جزیی ترین ویژگی اینان تأکید گردیده تا از طرح رفاقت با آنان پرهیز گردد؛ چنانچه در این باره از امام صادق(ع) روایت شده است که ایشان فرموده اند: هر زمان امیر مومنان علی(ع) به منبر می رفتند، می فرمودند: شایسته است مسلمان از رفاقت با سه نفر دوری کند: پر روی بی باکِ تبهکار، احمق و انسان دروغگو.همچنین امام باقر (ع) بیان داشته اند: با چهار شخص معاشرت و دوستی نکن: احمق، بخیل، ترسو و دروغگو. زیرا شخص احمق می خواهد به تو سود رساند ولی صدمه می زند و آدم بخیل و تنگ نظر از تو میگیرد اما به تو پس نمی دهد و ترسو از تو و پدر و مادرش فرار میکند و دروغگو اگر راست بگوید کسی باور نمی کند، و نیز از امیرالمومنین مولا علی (ع) سوال شد: کدام دوست بد است ؟ فرمودند: کسی که معصیت خدا را برای تو زیبا جلوه دهد.
علاوه بر این حضرت محمد (ص) بیان داشته اند: از همنشینی با مردگان بپرهیزید. پرسیدند: یا رسول الله ! مردگان چه کسانی هستند؟ فرمودند: هر ثروتمندی که ثروتش او را به سرکشی وا دارد.
پی نوشت ها:
1-شیخ صدوق، خصال، ج1: 244.
2-کلینی. اصول کافی؛ ج4: 453.
3-علامه مجلسی. بحارالانوار، ج74: 190.
4-ورام، تنبیه الخواطر: 284.
منبع:قدس
211008
