عقیق:یکی
از سوالات مطرح در خصوص کربلا اینکه چرا امام حسین آب کافی همراه نبرده بود؟
معمولاً انسان باید وقتی سفر بیابان در پیش دارد از چاه‌های وسط راه آب کافی برمی‌دارد،
حضرت حسین که در محاصره دراز مدت قرار نگرفته بود که آب کاروان به یک‌باره تمام
شود، چرا باید برای یک هفته آب ذخیره نمی‌داشت؟
پاسخ:
یکی از مهم‌ترین مسائل، در جنگ‌ها، دسترسی داشتن دو طرف
جنگ، به آب است. از این‌رو، در انتخاب محل استقرار و
اردو زدن سپاه، به این مسئله توجه خاصی می‌شود. این موضوع را می‌توان در جنگ‌های
بدر و صفین و... دید.
اما به دلیل امکانات ابتدایی که در زمان صدر اسلام وجود
داشته، ذخیره آب برای لشکریان به مقدار زیاد امکان پذیر نبود؛ لذا پس از مستقر شدن
در مکانی خاص، در اولین فرصت برای تأمین آب مورد نیاز خود اقدام می‌کردند. سپاه امام
حسین(ع) نیز به قدر امکان، ظرف‌های مخصوص آب خود را پُر کرده و آب مورد نیاز را
ذخیره کرده بودند، ولی به دلیل نیاز زیاد به آب، ذخیره آب آنها، پس از مدت کمی به
پایان می‌رسید و لازم بود که برای تهیه آب، خود را به نهر علقمه -تنها منبع ممکن
برای تأمین آب شرب- رسانند.
این نکته نیز قابل ذکر است که؛ وقتی سپاه حر بن یزید
ریاحی که مأموریت داشت تا از حرکت امام حسین(ع) جلوگیری کند، به نزدیک کاروان امام
حسین(ع) رسید، امام حسین(ع) و یارانش، آنان را
سیراب کردند و حتی به اسب‌هایشان نیز آب دادند.[1] اما چند روز بعد همین افراد راه
دسترسی امام حسین(ع) را به آب مسدود کرده و ایشان را در محاصره قرار دادند و با
لب تشنه به شهادت رساندند.
پی نوشت :
[1]. تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، ج 5، ص 401.
منبع:جام
211008
