شهادت تشنه کامانه امام حسين (عَلیه السَلام)، چنان داغ و غم سنگيني بر دل ها نهاده است که سزاوار است با ديدن هر نهر و چشمه و با نوشيدن هر آب و شربت گوارایی، از لب هاي عطشان آن حضرت، ياد شود، چرا که آب، ياد آور آن عاشورای عطش ريز و آن کام های تشنه عاشورایيان شهيد است.
عقیق:بر
اساس روایات، یاد نمودن این امام مظلوم و لعن نمودن قاتلینش در هنگام نوشیدن آب
ثوابی منحصر به فرد در پی دارد.
در این باره داود رقّی روایت نموده است که روزی در حضور امام صادق (عَلیه السَلام) بودم. آن حضرت درخواست آب کردند و چون آب را آشامیدند اشک از چشمان مبارکش جاری گشته و بیان داشتند: هر بنده ای که هنگام نوشیدن آب از حسین یاد کند و قاتلش را لعنت کند، خداوند برای او صد هزار حسنه می نویسد و صد هزار گناه را از او محو می نماید و صد هزار درجه به او می دهد و مانند کسی است که صد هزار برده را در راه خدا آزاد کرده است و خداوند او را در روز قیامت با قلب خنک محشور می نماید.
پی نوشت ها:
1-علامه مجلسی، بحارالانوار، ج44: 302.
2-سید علی حسینی، کرامات و مقامات عرفانی امام حسین (ع): 53
منبع:قدس
211008
