۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۱۱ : ۲۰
اعمال دهه اول ماه محرم الحرام
از حضرت امام رضا(ع) روايت است كه: چون ماه محرم داخل مىشد پدرم را كسى خندان نمىديد و اندوه و حزن پيوسته بر او غالب مىشد؛ چون روز عاشورا مىشد آن روز، روز مصيبت و حزن و گريه او بود و مىفرمود: امروز روزى است كه حسين(ع) شهيد شده است .
عقیق:اعمال
دهه اول این ماه را جهت استفاده مخاطبان منتشر می کند
شب اول:
صد ركعت نماز در هر ركعت حمد و توحيد بخواند دوم دو ركعت در ركعت اول حمد و انعام و در دوم حمد و يس ، سوم دو ركعت در هر ركعت حمد و يازده قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ در روايت است که حضرت رسول صلى الله عليه و آله فرمود: هر كه در اين شب اين دو ركعت نماز را بجا آورد و صبحش را كه اول سال است روزه بدارد مثل كسى است كه تمام سال را مداومت به خير كرده و در آن سال محفوظ باشد و اگر بميرد به بهشت برود و نيز اگر ممكن شود احيا بدارد اين شب را به دعا و نماز و خواندن قرآن .
روز اول:
بدان كه اول محرم اول سال است و در آن دو عمل وارد، اول روزه است ، از حضرت امام رضا (ع) مروى است كه: هر كه در اين روز روزه بدارد و خدا را بخواند خداوند دعاى او را مستجاب كند چنانكه دعاى زكريا را مستجاب نمود .دوم از حضرت امام رضا عليه السلام منقول است كه: حضرت رسول(ص) روز اول محرم دو ركعت نماز به جا می آورد و چون فارغ مىشد دستها را بلند مىكرد و اين دعا را سه دفعه مى خواند:
اللَّهُمَّ أَنْتَ الْإِلَهُ الْقَدِيمُ وَ هَذِهِ سَنَةٌ جَدِيدَةٌ فَأَسْأَلُكَ فِيهَا الْعِصْمَةَ مِنَ الشَّيْطَانِ وَ الْقُوَّةَ عَلَى هَذِهِ النَّفْسِ الْأَمَّارَةِ بِالسُّوءِ وَ الِاشْتِغَالَ بِمَا يُقَرِّبُنِي إِلَيْكَ يَا كَرِيمُ يَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ* يَا عِمَادَ مَنْ لَا عِمَادَ لَهُ يَا ذَخِيرَةَ مَنْ لَا ذَخِيرَةَ لَهُ يَا حِرْزَ مَنْ لَا حِرْزَ لَهُ يَا غِيَاثَ مَنْ لَا غِيَاثَ لَهُ يَا سَنَدَ مَنْ لَا سَنَدَ لَهُ
كليات مفاتيح الجنان، ص: 287
يَا كَنْزَ مَنْ لَا كَنْزَ لَهُ يَا حَسَنَ الْبَلَاءِ يَا عَظِيمَ الرَّجَاءِ يَا عِزَّ الضُّعَفَاءِ يَا مُنْقِذَ الْغَرْقَى يَا مُنْجِيَ الْهَلْكَى يَا مُنْعِمُ يَا مُجْمِلُ يَا مُفْضِلُ يَا مُحْسِنُ أَنْتَ الَّذِي سَجَدَ لَكَ سَوَادُ اللَّيْلِ وَ نُورُ النَّهَارِ وَ ضَوْءُ الْقَمَرِ وَ شُعَاعُ الشَّمْسِ وَ دَوِيُّ الْمَاءِ وَ حَفِيفُ الشَّجَرِ يَا اللَّهُ لَا شَرِيكَ لَكَ اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا خَيْراً مِمَّا يَظُنُّونَ وَ اغْفِرْ لَنَا مَا لَا يَعْلَمُونَ وَ لَا تُؤَاخِذْنَا بِمَا يَقُولُونَ حَسْبِيَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنا وَ ما يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُوا الْأَلْبابِ رَبَّنا لا تُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنا وَ هَبْ لَنا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ
شيخ طوسى فرموده كه روزه دهه اول محرم روز تاسوعا مستحب است، روز سوم روزى است كه حضرت يوسف(ع) از زندان بيرون شده
هر كه آن روز را روزه بدارد حق تعالى بر او كارهاى مشكل را آسان فرمايد و از او اندوه را برطرف كند و در روايت نبوى(ص) است كه دعايش مستجاب شود.
روز تاسوعا:
از حضرت صادق(ع) روايت است كه فرمود: تاسوعا روزى بود كه جناب امام حسين(ع) و اصحابش را در كربلا محاصره كردند و سپاه شام بر قتال آن حضرت اجتماع كردند و ابن مرجانه و عمر سعد خوشحال شدند به سبب كثرت سپاه و بسيارى لشكر كه براى آنها جمع شده بود و جناب امام حسين(ع) و اصحابش را ضعيف شمردند و يقين كردند كه ياورى از براى آن حضرت نخواهد آمد و اهل عراق او را مدد نخواهند نمود پس فرمود پدرم فداى آن ضعيف غريب .
شب عاشورا:
صد ركعت نماز هر ركعت به حمد و سه مرتبه قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ و بعد از فراغ از جميع آنها بگويد:
سُبْحانَ اللَّهِ* وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ* وَ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ* وَ اللَّهُ أَكْبَرُ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ
هفتاد مرتبه و در روايت ديگر بعد از العلي العظيم استغفار نيز ذكر شده و از جمله چهار ركعت در آخر شب در هر ركعت بعد از حمد هر يك از آية الكرسى و توحيد و فلق و ناس را ده مرتبه بخواند و بعد از سلام صد مرتبه توحيد بخواند و از جمله چهار ركعت نماز در هر ركعت حمد و پنجاه مرتبه توحيد
كليات مفاتيح الجنان، ص: 288
و اين نماز مطابق است با نماز امير المؤمنين(ع) كه فضيلت بسيار دارد همچنین بعد از نماز ذكر خدا و صلوات بسيار بفرستد و دشمنان ايشان را لعن نماید و فضيلت احياى اين شب و عبادت در آن مقابل هفتاد سال است و اگر كسى توفيق پیدا کند در اين شب در كربلا باشد و امام حسين(ع) را زيارت كند و تا صبح نزد آن جناب بيتوته نمايد خدا او را درجمله شهدا یی که با آن حضرت بودند محشور فرمايد
روز دهم روز [عاشورا] شهادت ابو عبد الله الحسين(ع)
روز مصيبت و حزن ائمه اطهار(ع) و شيعيان ايشان است و شايسته است كه شيعيان در اين روز مشغول كارى از كارهاى دنيا نگردند و از براى خانه خود چيزى ذخيره نكنند و مشغول گريه و نوحه و مصيبت باشند و تعزيت حضرت امام حسين(ع) را اقامه نمايند و به ماتم اشتغال نمايند به نحوى كه در ماتم عزيزترين اولاد و اقارب خود اشتغال مىنمايند و زيارت كنند آن حضرت را به زيارت عاشورا و سعى كنند در نفرين و لعن بر قاتلان آن حضرت و يكديگر را تعزيت گويند در مصيبت آن جناب و بگويند:
أَعْظَمَ اللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلَامُ وَ جَعَلَنَا وَ إِيَّاكُمْ مِنَ الطَّالِبِينَ بِثَارِهِ مَعَ وَلِيِّهِ الْإِمَامِ الْمَهْدِيِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ [عَلَيْهِ] السَّلَامُ
و شايسته است در اين روز مقتل بخوانند و يكديگر را بگريانند.
منبع:حوزه
211008
گزارش خطا
