۰۴ آذر ۱۴۰۳ ۲۳ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۱۹ : ۲۳
عقیق:از
آثار و ارزشهای با فضیلت قناعت، آن است که قناعتکاری در زندگی، شکر و سپاسگزاری و
امتنان در برابر نعمتهای الهی است، انسان قانع و قناعت پیشه، همیشه در برابر نعمات
و مواهب و احسانهای مقدّر پروردگار که به او می رسد، شاکر و سپاسگزار و متواضع است
و هیچ گاه نسبت به آنها ناسپاسی و کفران و طغیان نمی کند. همانگونه که امام
شاکرین، ولیّ خدا حضرت علی علیه السّلام در کلام شریف خود فرمودند:
«اَشکَرُ النّاسِ اَقنَعَهُم؛ شاکرترین مردم، قانع ترین
و قناعتکارترین مردم هستند.»۱
پس شکر و سپاسگزاری حقیقی، زمانی است که انسان نعمت های
الهی را درست بشناسد و قدر آنها را بداند و به بهترین نوع مصرف، از آنها استفاده
کند. بنابراین، انسان قانع با ساده زیستی و راضی شدن و قناع حق پروردگار را،
که همان شکرگزاری است ادا می کند و شکر نعمت و نیز منعم که واجب است با قناعت کردن
بجا می آورد و از این رو، انسان های قانع شاکرین واقعی هستند و قناعتکاری هم
بهترین شکرگزاری در برابر مواهب الهی است و لذا هر کسی بخواهد مقام شکرگزاری و
تواضع و نیز نعمتهای بیشتری بدست آورد، باید مسیر قناعت را طی کند چنان که
پروردگار منان در قرآن مجید می فرماید:
«لَئِن شَکَرتُم لِازیدَنَّکُم»۲؛ اگر شکر نعمتها را درست
ادا کنیم خداوند نعمت ها را بیشتر و افزون تر می کند.
پی نوشت ها:
۱.
میزان الحکمة، ج۵، ص۱۴۸، واژه شکر.
۲.
سوره ابراهیم، آیه ۷.
۳.
قناعت از دیدگاه امیرالمؤمنین علی علیه السّلام، ص۳۸-۳۹.
منبع:افکار
211008