عقیق:از زمانى كه خدا حضرت آدم (عليه السلام) را آفريد تا زمان قوم نوح، بت پرستى وجود نداشت.

دراين فاصله زمانى (از زمان آدم تا نوح)، افراد صالح و خوبى وجود داشتند كه وقتى مردند، شيطان مردم را وسوسه كرد، تا براى آنها مجسمه هايى ساختند، تا ديگران با ديدن مجسمه‏ ها به ياد آن بزرگان بيفتند. سال‏ها گذشت و كم‏كم علاقه مردم به اين مجسمه‏ ها بيشتر و بيشتر مى‏ شد؛ به گونه ‏اى كه بسيارى از مردم به اين مجسمه‏ اى ساخته شده احترام مى‏ كردند نسل‏ هاى بعدى به تدريج رابطه تاريخى و دليل وجود مجسمه‏ ها در خانه‏ ها و ساير مكان‏ها را از ياد بردند و تنها مى‏ دانستند كه بايد به اين مجسمه‏ ها احترام كنند، ولى احترام گذاشتن را نمى‏ دانستند. 

به تدريج تصور كردند، مجسمه‏ هاى ساخته شده، موجودات محترمى هستند و بايد آنها را بپرستند و به اين ترتيب قوم نوح به پرستش بت‏ها سرگرم شدند.

روساى آن مردم بت پرستى برايشان فايده زيادى داشت، مردم را به بت پرستى تشويق مى‏ كردند همانگونه كه خداوند در سوره نوح به اين  مسئله اشاره كرده و فرمود: وَمَكَرُوا مَكْرًا كُبَّارًا ﴿۲۲﴾ وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا(23)وَقَدْ أَضَلُّوا كَثِيرًا وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلَالًا (24)؛ و اين رهبران گمراه مگر [ و نيرنگ‏] بزرگى به كار بردند و گفتند: دست از خدايان و بت‏هاى خود بر نداريد، [بويژه‏]بت‏ هاى ود، سواع، يغوث، يعوق، و نسر را رها كنيد آن گروه بسيارى را گمراه كردند...

پي نوشت:

براى آگاهى بيشتر مى‏ توانيد به تفسير نمونه، جلد 2، صفحه 214 و جلد 25، ص 82 مراجعه كنيد.

منبع:جام

211008