روایت علوی:
امام علی علیه‌السلام در کلامی گهربار درباره دلیل این که خداوند نعمت‌هایی را به افرادی می‌دهد و سپس آن نعمتها را از آنان میگیرد سخن گفته‌اند.
عقیق:امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام فرمودند: خدا را بندگانی است که برای سود رساندن به دیگران نعمت‌های خاصی را به آنان بخشیده است.
تا آن گاه که دست بخشنده دارند نعمتها را در دستشان باقی می‌گذارد، و هرگاه از بخشش دریغ کنند، نعمتها را از دستشان گرفته و به دست دیگران خواهد داد.
متن حدیث:
ان لله عبادا یختصهم الله بالنعم لمنافع العباد، فیقرها فی ایدیهم ما بذلوها ؛ فاذا منعوها نزعها منهم، ثم حولها الی غیرهم.
پی نوشت:
«نهج البلاغه؛ حکمت425»
منبع:مشرق
تا آن گاه که دست بخشنده دارند نعمتها را در دستشان باقی می‌گذارد، و هرگاه از بخشش دریغ کنند، نعمتها را از دستشان گرفته و به دست دیگران خواهد داد.
متن حدیث:
ان لله عبادا یختصهم الله بالنعم لمنافع العباد، فیقرها فی ایدیهم ما بذلوها ؛ فاذا منعوها نزعها منهم، ثم حولها الی غیرهم.
پی نوشت:
«نهج البلاغه؛ حکمت425»
منبع:مشرق
