اسرار نماز
نماز سیاسی – عبادی جمعه، از جمله عباداتی است که تأکیدات بسیاری در آیات و روایات بر آن شده و در روایتی از پیامبر اسلام (ص) حج فقرا و مساکین خوانده شده است.
عقیق:نماز جمعه از جمله عباداتی است که آیات و روایات بسیاری برای تأکید اهمیت آن صادر شده است. این عبادت جلوه ای از اتحاد و همبستگی مسلمانان است و فلسفه خاصی دارد که می توان از آیات و روایات وارده، آن را فهمید.
نماز جمعه، قبل از هر چيز يك عبادت بزرگ دسته جمعى است، و اثر عمومى عبادات را كه تلطيف روح و جان، و شستن دل از آلودگي هاى گناه و زدودن زنگار معصيت از قلب مى باشد، در بردارد. بخصوص اينكه مقدمتاً دو خطبه دارد كه مشتمل بر انواع مواعظ و اندرزها و امر به تقوى و پرهيزگارى است.
و اما از نظر اجتماعى و سياسى، يك كنگره عظيم هفتگى است كه بعد از كنگره سالانه حج، بزرگترين كنگره اسلامى مى باشد، و به همين دليل در روايتى از پيغمبر اكرم صلی الله علیه و آله آمده است كه جمعه حج كسانى است كه قادر به شركت در مراسم حج نيستند.
در حقيقت اسلام، به سه اجتماع بزرگ اهميت مى دهد:
- اجتماعات روزانه كه در نماز جماعت حاصل مى شود.
- اجتماع هفتگى كه در مراسم نماز جمعه است.
- و اجتماع حج كه در كنار خانه خدا هر سال يك بار انجام مى گيرد.
نقش نماز جمعه در اين ميان بسيار مهم است به خصوص اينكه يكى از برنامه هاى خطيب در خطبه نماز جمعه، ذكر مسائل مهم سياسى و اجتماعى و اقتصادى است و به اين ترتيب اين اجتماع عظيم و پرشكوه مى تواند منشا بركات زير شود:
آگاهى بخشيدن به مردم در زمينه معارف اسلامى و رويدادهاى مهم اجتماعى و سياسى.
ايجاد همبستگى و انسجام هر چه بيشتر در ميان صفوف مسلمين به گونه اى كه دشمنان را به وحشت افكند و پشت آن ها را بلرزاند.
تجديد روح دينى و نشاط معنوى براى توده مردم مسلمان.
جلب همكارى براى حل مشكلات عمومى.
به همين دليل هميشه دشمنان اسلام، از يك نماز جمعه جامع الشرائط كه دستورهاى اسلامى دقيقاً در آن رعايت شود بيم داشته اند.
و نيز به همين دليل نماز جمعه هميشه به عنوان يك اهرم نيرومند سياسى در دست حكومت ها بوده است، منتهی حكومت هاى عدل همچون حكومت پيغمبر اكرم صل الله علیه و آله از آن بهترين بهره برداري ها را به نفع اسلام، و حكومت هاى جور همانند بنى اميه از آن سوء استفاده براى تحكيم پايه هاى قدرت خود مى كردند.
در طول تاريخ مواردى را مشاهده مى كنيم كه هر كس مى خواست بر ضد حكومتى قيام كند، نخست از شركت در نماز جمعه او خوددارى مى كرد، چنان كه در داستان عاشورا مى خوانيم كه گروهى از شيعيان در خانه «سليمان بن صرد خزاعى» جمع شدند، و نامه اى خدمت امام حسين علیه السلام از كوفه فرستادند، كه در نامه آمده بود «نعمان بن بشير» والى بنى اميه بر كوفه، منزوى شده و ما در نماز جمعه او شركت نمى كنيم، و چنانچه بدانيم شما به سوى ما حركت كرده ايد او را از كوفه بيرون خواهيم كرد «1».
در صحيفه سجاديه از امام سجاد، على بن الحسين (علیه السلام) مى خوانيم: «اللهم انّ هذا المقام لخلفائك و اصفيائك و مواضع امنائك فى الدرجة الرفيعة التي اختصصتهم بها قد ابتزوها»
« خداوندا ! اين (اشاره به نماز جمعه و عيد قربان) مقامى است كه مخصوص خلفاء و برگزيدگان و امناء بلند پايه تو است كه ويژه آن ها نمودى، و (خلفاى جور بنى اميه) آن را به زور از اولياى حق گرفته و غصب كرده اند » «2».
گاه مى شود كه دشمنان اسلام يك هفته تمام شبانه روز تبليغات مسموم مى كنند ولى با يك خطبه نماز جمعه و مراسم پرشكوه و حيات بخش آن همه خنثى مى شود، روح تازه اى در كالبدها دميده، و خون تازه اى در عروق به حركت در مى آيد.
توجه به اين نكته كه طبق فقه شيعه در محدوده يك فرسخ در يك فرسخ بيش از يك نماز جمعه جائز نيست و حتى كسانى كه در دو فرسخى (تقريبا 11 كيلومترى) از محل انعقاد جمعه قرار دارند در آن نماز شركت مى كنند، این مسئله را روشن می سازد كه عملاً در هر شهر كوچك يا بزرگ و حومه آن يك نماز جمعه بيشتر منعقد نخواهد شد، بنابراين اجتماعى چنين، عظيم ترين اجتماع آن منطقه را تشكيل مى دهد.
اما با نهايت تأسف اين مراسم عبادى سياسى كه مى تواند مبدأ حركت عظيمى در جوامع اسلامى گردد به خاطر نفوذ حكومت هاى فاسد در آن، در بعضى كشورهاى اسلامى چنان بى روح و بى رمق شده است كه عملاً هيچ اثر مثبتى از آن گرفته نمى شود و شكل يك برنامه تشريفاتى به خود گرفته، و به راستى اين از سرمايه هاى عظيمى است كه براى از دست رفتن آن بايد گريه كرد.
مهمترين نماز جمعه سال نماز جمعه اى است كه قبل از رفتن به عرفات در مكه انجام مى گيرد كه تمام حجاج خانه خدا از سراسر جهان در آن شركت دارند كه نماينده واقعى تمام قشرهاى مسلمين در كره زمين هستند، سزاوار است كه براى تهيه خطبه چنين نماز حساسى، عده زيادى از دانشمندان هفته ها و ماه ها مطالعه كنند و محصول آن را در آن روز حساس و خطبه تاريخى بر مسلمانان عرضه نمايند و مسلماً می توانند به بركت آن آگاهى زيادى به جامعه اسلامى داده و مشكلات مهمى را حل كنند.
اما با نهايت تاسف در اين ايام ديده می شود كه مسائل بسيار پيش پا افتاده و مطالبى كه تقريباً همه از آن آگاهى دارند مطرح مى شود، و از مسائل اصولى ابداً خبرى نيست! آيا براى از دست رفتن چنين فرصت هاى بزرگ و سرمايه هاى عظيم نبايد گريست؟! و براى دگرگون ساختن آن نبايد به پا خاست؟!
پی نوشت:
(1) بحار الانوار جلد 44 صفحه 333.
(2) صحيفه سجاديه دعاى 48.
تفسیر نمونه، جلد 24
منبع:شبستان
نماز جمعه، قبل از هر چيز يك عبادت بزرگ دسته جمعى است، و اثر عمومى عبادات را كه تلطيف روح و جان، و شستن دل از آلودگي هاى گناه و زدودن زنگار معصيت از قلب مى باشد، در بردارد. بخصوص اينكه مقدمتاً دو خطبه دارد كه مشتمل بر انواع مواعظ و اندرزها و امر به تقوى و پرهيزگارى است.
و اما از نظر اجتماعى و سياسى، يك كنگره عظيم هفتگى است كه بعد از كنگره سالانه حج، بزرگترين كنگره اسلامى مى باشد، و به همين دليل در روايتى از پيغمبر اكرم صلی الله علیه و آله آمده است كه جمعه حج كسانى است كه قادر به شركت در مراسم حج نيستند.
در حقيقت اسلام، به سه اجتماع بزرگ اهميت مى دهد:
- اجتماعات روزانه كه در نماز جماعت حاصل مى شود.
- اجتماع هفتگى كه در مراسم نماز جمعه است.
- و اجتماع حج كه در كنار خانه خدا هر سال يك بار انجام مى گيرد.
نقش نماز جمعه در اين ميان بسيار مهم است به خصوص اينكه يكى از برنامه هاى خطيب در خطبه نماز جمعه، ذكر مسائل مهم سياسى و اجتماعى و اقتصادى است و به اين ترتيب اين اجتماع عظيم و پرشكوه مى تواند منشا بركات زير شود:
آگاهى بخشيدن به مردم در زمينه معارف اسلامى و رويدادهاى مهم اجتماعى و سياسى.
ايجاد همبستگى و انسجام هر چه بيشتر در ميان صفوف مسلمين به گونه اى كه دشمنان را به وحشت افكند و پشت آن ها را بلرزاند.
تجديد روح دينى و نشاط معنوى براى توده مردم مسلمان.
جلب همكارى براى حل مشكلات عمومى.
به همين دليل هميشه دشمنان اسلام، از يك نماز جمعه جامع الشرائط كه دستورهاى اسلامى دقيقاً در آن رعايت شود بيم داشته اند.
و نيز به همين دليل نماز جمعه هميشه به عنوان يك اهرم نيرومند سياسى در دست حكومت ها بوده است، منتهی حكومت هاى عدل همچون حكومت پيغمبر اكرم صل الله علیه و آله از آن بهترين بهره برداري ها را به نفع اسلام، و حكومت هاى جور همانند بنى اميه از آن سوء استفاده براى تحكيم پايه هاى قدرت خود مى كردند.
در طول تاريخ مواردى را مشاهده مى كنيم كه هر كس مى خواست بر ضد حكومتى قيام كند، نخست از شركت در نماز جمعه او خوددارى مى كرد، چنان كه در داستان عاشورا مى خوانيم كه گروهى از شيعيان در خانه «سليمان بن صرد خزاعى» جمع شدند، و نامه اى خدمت امام حسين علیه السلام از كوفه فرستادند، كه در نامه آمده بود «نعمان بن بشير» والى بنى اميه بر كوفه، منزوى شده و ما در نماز جمعه او شركت نمى كنيم، و چنانچه بدانيم شما به سوى ما حركت كرده ايد او را از كوفه بيرون خواهيم كرد «1».
در صحيفه سجاديه از امام سجاد، على بن الحسين (علیه السلام) مى خوانيم: «اللهم انّ هذا المقام لخلفائك و اصفيائك و مواضع امنائك فى الدرجة الرفيعة التي اختصصتهم بها قد ابتزوها»
« خداوندا ! اين (اشاره به نماز جمعه و عيد قربان) مقامى است كه مخصوص خلفاء و برگزيدگان و امناء بلند پايه تو است كه ويژه آن ها نمودى، و (خلفاى جور بنى اميه) آن را به زور از اولياى حق گرفته و غصب كرده اند » «2».
گاه مى شود كه دشمنان اسلام يك هفته تمام شبانه روز تبليغات مسموم مى كنند ولى با يك خطبه نماز جمعه و مراسم پرشكوه و حيات بخش آن همه خنثى مى شود، روح تازه اى در كالبدها دميده، و خون تازه اى در عروق به حركت در مى آيد.
توجه به اين نكته كه طبق فقه شيعه در محدوده يك فرسخ در يك فرسخ بيش از يك نماز جمعه جائز نيست و حتى كسانى كه در دو فرسخى (تقريبا 11 كيلومترى) از محل انعقاد جمعه قرار دارند در آن نماز شركت مى كنند، این مسئله را روشن می سازد كه عملاً در هر شهر كوچك يا بزرگ و حومه آن يك نماز جمعه بيشتر منعقد نخواهد شد، بنابراين اجتماعى چنين، عظيم ترين اجتماع آن منطقه را تشكيل مى دهد.
اما با نهايت تأسف اين مراسم عبادى سياسى كه مى تواند مبدأ حركت عظيمى در جوامع اسلامى گردد به خاطر نفوذ حكومت هاى فاسد در آن، در بعضى كشورهاى اسلامى چنان بى روح و بى رمق شده است كه عملاً هيچ اثر مثبتى از آن گرفته نمى شود و شكل يك برنامه تشريفاتى به خود گرفته، و به راستى اين از سرمايه هاى عظيمى است كه براى از دست رفتن آن بايد گريه كرد.
مهمترين نماز جمعه سال نماز جمعه اى است كه قبل از رفتن به عرفات در مكه انجام مى گيرد كه تمام حجاج خانه خدا از سراسر جهان در آن شركت دارند كه نماينده واقعى تمام قشرهاى مسلمين در كره زمين هستند، سزاوار است كه براى تهيه خطبه چنين نماز حساسى، عده زيادى از دانشمندان هفته ها و ماه ها مطالعه كنند و محصول آن را در آن روز حساس و خطبه تاريخى بر مسلمانان عرضه نمايند و مسلماً می توانند به بركت آن آگاهى زيادى به جامعه اسلامى داده و مشكلات مهمى را حل كنند.
اما با نهايت تاسف در اين ايام ديده می شود كه مسائل بسيار پيش پا افتاده و مطالبى كه تقريباً همه از آن آگاهى دارند مطرح مى شود، و از مسائل اصولى ابداً خبرى نيست! آيا براى از دست رفتن چنين فرصت هاى بزرگ و سرمايه هاى عظيم نبايد گريست؟! و براى دگرگون ساختن آن نبايد به پا خاست؟!
پی نوشت:
(1) بحار الانوار جلد 44 صفحه 333.
(2) صحيفه سجاديه دعاى 48.
تفسیر نمونه، جلد 24
منبع:شبستان
