عقیق: امام
سجاد علیه‌السلام در دعای روز عرفه می‌فرماید:
اللهمَّ وَ هذا یوْمَ عَرَفَةَ یوْمٌ شَرَّفْتَهُ وَ
کَرَّمْتَهُ وَ عَظَّمْتَهُ نَشَرْتَ فِیهِ رَحْمَتِکَ وَ مَنَنْتَ فِیهِ
بِعَفْوِکَ وَ اَجْزلْتَ فِیهِ عَطِیتَکَ وَ تَفَضَلْتَ بِهِ عَلی عِبادِکَ!
خدایا! و این روز عرفه، روزی است که تو به او اشراف و
کرامت و عظمت بخشیدی و رحمتت را در این روز گستراندی و به بخششت [بر خلق] منّت
گذاردی و عطایت را بسیار عظیم گردانیدی و با این روز بر بندگانت تفضل کردی.
...وَاخفِنِی مَقامَکَ وَ شَوِّقْنِی لِقاءَکَ وَ تُبْ
عَلَی تَوْبَةً نَصوحاً لا تُبْقِ مَعَها علانِیةً وَ لا سَریرَةً وَ أنْزِعِ
الغِلَّ مِنْ صَدْرِی لِلْمؤمِنینَ واعْطِفْ بِقَلْبِی عَلَی الْخاشِعینَ وَ کُنْ
لِی کَما تَکُونُ للصّالِحینَ.
خدایا! مرا از مقامت بترسان و شوق دیدارت را
به من عطا کن و توفیق توبه نصوح به من عنایت فرما؛ به گونه ای که با آن
توبه، گناه پنهان و آشکاری باقی نگذاری و از سینه‌ام کینه مؤمنان را بیرون کن...
پی نوشت:
«صحیفه سجادیه، دعای 47»
منبع:مشرق
211008
