امام محمد باقر:
حضرت امام محمد باقر(ع) : روز قیامت، چون جماعتی را از کنار حوض کوثر دور میکنند...
عقیق: به نقل از فارس، در کتاب «بشارة المصطفى» و «مجالس» شیخ مفید و «أمالى» شیخ طوسى روایت کردهاند از شیخ مفید، از ابن قولویه، از حسین بن محمد بن عامر، از مُعَلى بن محمد، از محمد بن جمهور عَمِى، از ابن محبوب، از أبو محمد وابِشى، از أبو وَرد که گفت: از حضرت امام محمد باقر علیه‌السلام شنیدم که میگفت: چون روز قیامت بر پا شود، خداوند همه مردم را عریان و پابرهنه در زمین هموارى جمع میکند؛ و آنها را در راه محشر به قدرى متوقف می‌دارند که همگى عرق بسیارى میکنند و نفَسهاى آنان به شدت میزند، و به قدرى که خداوند اراده کرده است درنگ میکنند؛ و این است معناى گفتار خداوند تعالى: «فَلَا تَسمَعُ إِلَا هَمسًا؛ و در آن وقت (اى پیامبر) نمیشنوى مگر صداى آرام و بدون صوت را.»
در این حال منادى از عرش ندا میکند: کجاست پیامبر امى؟ خلایق می‌گویند: این صداى تو به همه رسید و همه شنیدند، آن پیامبر را با اسمش صدا کن!
منادى ندا می‌دهد: کجاست پیامبر رحمت: محمد بن عبدالله؟ رسول‌الله صلى الله علیه و آله و سلم بر پا میایستد، و از همه مردم جلوتر میآید تا اینکه میرسد به حوضى که طول آن به قدر مسافت ما بین أیلَة و صَنعَاء است، و در کنار حوض میایستد. و پس از آن صاحب شما را ندا میکنند؛ او هم به جلو میآید، و در برابر مردم با رسول الله وقوف میکند.
سپس به مردم اجازه داده میشود و آنان به حرکت در میآیند. و در آن وقت، مردم به دو دسته تقسیم مى شوند: جماعتى در حوض وارد مى شوند، و جماعتى را از حوض دور مى کنند و چون رسول‌الله صلى الله علیه و آله و سلم ببیند که از محبان ما اهل‌بیت کسى را از حوض دور کنند گریه میکند و می‌گوید: اى پروردگار من! شیعه على! اى پروردگار من! شیعه على!
در این حال خداوند فرشته‌اى را میگمارد که از آن حضرت بپرسد: اى محمد! سبب گریه شما چیست؟! رسول الله می‌گوید: چگونه نگریم بر جماعتى که از شیعیان برادرم على بن ابى طالب هستند، و من آنان را مینگرم که از حوض دورشان کردهاند، و به جانب أصحاب دوزخ روان ساختهاند!؟
خداوند عز و جل می‌گوید: اى محمد! من از گناهان آنها گذشتم، و همه را به تو بخشیدم. و من آنان را به تو و به کسانى که از ذریه تو هستند، و آنان آن ذریه را دوست دارند و ولایت آنها را برعهده گرفتهاند، ملحق ساختم، و آنها را از زمره و جمعیت تو قرار دادم و در حوض تو وارد کردم و شفاعت تو را درباره آنان پذیرفتم و به همین دلیل تو را مکرم و گرامى داشتم.
و حضرت باقر علیه‌السلام گفتند: در آن روز چه بسیار از مردان و زنان گریه کننده‌اى که چون این جریان را ببینند، فریاد میزنند: یامحمداه! و هیچ یک از موالیان ما و از محبان ما نمیماند مگر آنکه در حزب ما قرار می گیرد و با ما وارد در حوض ما میشود.
در این حال منادى از عرش ندا میکند: کجاست پیامبر امى؟ خلایق می‌گویند: این صداى تو به همه رسید و همه شنیدند، آن پیامبر را با اسمش صدا کن!
منادى ندا می‌دهد: کجاست پیامبر رحمت: محمد بن عبدالله؟ رسول‌الله صلى الله علیه و آله و سلم بر پا میایستد، و از همه مردم جلوتر میآید تا اینکه میرسد به حوضى که طول آن به قدر مسافت ما بین أیلَة و صَنعَاء است، و در کنار حوض میایستد. و پس از آن صاحب شما را ندا میکنند؛ او هم به جلو میآید، و در برابر مردم با رسول الله وقوف میکند.
سپس به مردم اجازه داده میشود و آنان به حرکت در میآیند. و در آن وقت، مردم به دو دسته تقسیم مى شوند: جماعتى در حوض وارد مى شوند، و جماعتى را از حوض دور مى کنند و چون رسول‌الله صلى الله علیه و آله و سلم ببیند که از محبان ما اهل‌بیت کسى را از حوض دور کنند گریه میکند و می‌گوید: اى پروردگار من! شیعه على! اى پروردگار من! شیعه على!
در این حال خداوند فرشته‌اى را میگمارد که از آن حضرت بپرسد: اى محمد! سبب گریه شما چیست؟! رسول الله می‌گوید: چگونه نگریم بر جماعتى که از شیعیان برادرم على بن ابى طالب هستند، و من آنان را مینگرم که از حوض دورشان کردهاند، و به جانب أصحاب دوزخ روان ساختهاند!؟
خداوند عز و جل می‌گوید: اى محمد! من از گناهان آنها گذشتم، و همه را به تو بخشیدم. و من آنان را به تو و به کسانى که از ذریه تو هستند، و آنان آن ذریه را دوست دارند و ولایت آنها را برعهده گرفتهاند، ملحق ساختم، و آنها را از زمره و جمعیت تو قرار دادم و در حوض تو وارد کردم و شفاعت تو را درباره آنان پذیرفتم و به همین دلیل تو را مکرم و گرامى داشتم.
و حضرت باقر علیه‌السلام گفتند: در آن روز چه بسیار از مردان و زنان گریه کننده‌اى که چون این جریان را ببینند، فریاد میزنند: یامحمداه! و هیچ یک از موالیان ما و از محبان ما نمیماند مگر آنکه در حزب ما قرار می گیرد و با ما وارد در حوض ما میشود.
