وبلاگستان/ چهل روز عاشقی را به دوش کشیدن!

اَلسَّلامُ على اَسیرِ الْكُرُباتِ وَ قَتیلِ الْعَبَراتِ

سلام بر آن بزرگوارى كه به گرفتاری‌ها اسیر بود و كشته اشكِ روان گردید!

سلام بر اربعین!

سلام بر سوگ به چله نشسته!

سلام بر آسمان که چهل روز بغض شکسته‌اش را گریسته است!

سلام بر سرهای بر نیزه رفته که به قتلگاه خویش بازآمده‌اند!

سلام بر کاروان عزت و عزا که بار دل می‌گشایند و مصائب خود را به واگویه می‌نشینند!

سلام بر زینب که در اوج بلا، چیزی جز زیبایی ندیده است!

سلام بر اجساد مطهری که غریب، بر خاک رها شدند!

سلام بر حنجره خشک و تشنه علی اصغر!

چه سخت است چهل روز منزل به منزل، عاشقى را به دوش کشیدن و از ساحل، دریا را نظاره کردن! یا زینب! آه سینه سوز تو، هنوز از پشت حصار قرن‌ها، شعله بر جان مى‌زند.

عاشورا دیگربار ورق می‌خورد، خون و چکاچک شمشیرها و بی‌آبی دریادلان، کاروان غم‌بار اربعین از دیار سراسر آشوبگری یزید و از ناسپاسی‌های پرعذاب شام رسیده است. این قافله با خطبه‌های اشک بر لب، همه عاشورائیان خود را آورده است به جز رقیه(س) که نامش رباعی‌گونه در شام باقی ماند و درخشید. باقی ماند تا مثنوی‌ها پیش مظلومیتش برای همیشه الکن باشند.

از آن روز به بعد، زمین، چهل بار چرخید و در سوگ حسین(ع)، هر روز آفتاب، لباس سیاه شب بر تن کرد تا در موج خونین خاطراتت، هم‌درد دل طوفانى‌ات شود. اینک، تمام شوره‌زاران، پابرهنه و تشنه لب به دنبال توانَد تا آیه‌هاى عاشورایى را از چشمه زبان نینوایى‌ات بنوشند.