عقیق:رُوِيَ عَنْ رَسُولِ اللهِ(ص): خَيرُ اُمَّتي مَن هَدَمَ شَبابَهُ في طاعَةِ‌اللهِ وَ فَطَمَ نَفسَهُ عَن لَذّاتِ الدُّنيا وَ تَوَلَّهُ بِالآخِرَةِ، اِنَّ جَزائَهُ عَلَي‌اللهِ تَعالي اَعلي مَراتِبِ الجَنَّةِ[1]
حضرت رسول اکرم صلّی‌الله علیه وآله و سلّم فرمودند: بهترين افراد امّت من كساني هستند كه جواني خود را در راه اطاعت از خداوند صرف كرده باشند و نفس خود را از لذّت‌هاي دنيوي بريده و قطع نمايند و اشتياق آخرت داشته باشند؛ به راستي كه پاداش آنان نزد خداوند، بالاترين مراتب بهشت است.
شرح حدیث: حضرت سه خصوصيت را بيان مي‌فرمايند؛ اول: مقطع حسّاس جواني. زيرا انسان مي‌تواند اعمال عبادي بيشتري انجام داده و ايمان، بيشتر در درون او اثر گذاشته و صفات زشتي را كه در او ريشه ندارد، بهتر مي‌تواند ازخود دور و نابود نمايد. ولي در دوران پيري توان انسان كم شده و قدرت انجام عبادت در او اندك شده و نعوذبالله صفات زشت در او ريشه دوانده است، پس اطاعت خداوند كه همان انجام اوامر الهي و ترك نواهي الهي است در جواني داراي ارزش بسياري است.
دوم: انسان در دامن طبيعت به دنيا آمده و مانند بچّه‌اي كه براي ادامه حيات از شير مادر استفاده مي‌كند، مي‌تواند از دنيايی مانند خوردن، آشاميدن، خوابيدن و... استفاده نمايد، ولي به آنها تعلق و دلبستگي پيدا نكند. معناي زهد هم، دلبسته نبودن به مسائل دنيايي مي‌باشد و بايد از امور دنيايي مانند ابزاري براي رسيدن به خداوند استفاده کند.
سوم: انسان ازخبرهايي كه انبيا و اوليا آورده‌اند در خود يك حالت انس و اشتياق به آخرت پيدا كند؛ يعني اول بايد تعلقات به مادّيت را از دل بيرون كند تا اشتياق به آخرت در او پديدار گردد، پس اينكه انسان از مرگ مي‌ترسد، بيانگر اين است كه از اعمال خودش مي ترسد و اشتياق او به دنيا است نه آخرت و پاداشِ انساني كه اين سه خصوصيت را كسب كند، بالاترين مراتب بهشت مي باشد.
پی نوشت:
[1]مجموعه ورام جلد2 صفحه 123
منبع: پایگاه اطلاع‌رسانی آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی(ره)
حضرت رسول اکرم صلّی‌الله علیه وآله و سلّم فرمودند: بهترين افراد امّت من كساني هستند كه جواني خود را در راه اطاعت از خداوند صرف كرده باشند و نفس خود را از لذّت‌هاي دنيوي بريده و قطع نمايند و اشتياق آخرت داشته باشند؛ به راستي كه پاداش آنان نزد خداوند، بالاترين مراتب بهشت است.
شرح حدیث: حضرت سه خصوصيت را بيان مي‌فرمايند؛ اول: مقطع حسّاس جواني. زيرا انسان مي‌تواند اعمال عبادي بيشتري انجام داده و ايمان، بيشتر در درون او اثر گذاشته و صفات زشتي را كه در او ريشه ندارد، بهتر مي‌تواند ازخود دور و نابود نمايد. ولي در دوران پيري توان انسان كم شده و قدرت انجام عبادت در او اندك شده و نعوذبالله صفات زشت در او ريشه دوانده است، پس اطاعت خداوند كه همان انجام اوامر الهي و ترك نواهي الهي است در جواني داراي ارزش بسياري است.
دوم: انسان در دامن طبيعت به دنيا آمده و مانند بچّه‌اي كه براي ادامه حيات از شير مادر استفاده مي‌كند، مي‌تواند از دنيايی مانند خوردن، آشاميدن، خوابيدن و... استفاده نمايد، ولي به آنها تعلق و دلبستگي پيدا نكند. معناي زهد هم، دلبسته نبودن به مسائل دنيايي مي‌باشد و بايد از امور دنيايي مانند ابزاري براي رسيدن به خداوند استفاده کند.
سوم: انسان ازخبرهايي كه انبيا و اوليا آورده‌اند در خود يك حالت انس و اشتياق به آخرت پيدا كند؛ يعني اول بايد تعلقات به مادّيت را از دل بيرون كند تا اشتياق به آخرت در او پديدار گردد، پس اينكه انسان از مرگ مي‌ترسد، بيانگر اين است كه از اعمال خودش مي ترسد و اشتياق او به دنيا است نه آخرت و پاداشِ انساني كه اين سه خصوصيت را كسب كند، بالاترين مراتب بهشت مي باشد.
پی نوشت:
[1]مجموعه ورام جلد2 صفحه 123
منبع: پایگاه اطلاع‌رسانی آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی(ره)
