روایتی زیبا از امام رضا دربارۀ گذرا بودن دنیا

عقیق: عيون أخبار الرضا عليه‏‌السلام به نقل از محمّد بن يحيى بن ابى عَبّاد: روزى از امام رضا عليه‌‏السلام شنيدم كه اين ابيات را مى‏‌خواند در حالى كه ايشان، به ندرت شعرى مى‏‌خواند:
همه ما انسانها آرزو داريم كه بيشتر عمر كنيم
و مرگ‏ها، خود، آفت‏‌هاى آرزويند.
زنهار، آرزوهاى پوچ، فريبت ندهند
پاى در راه نِه و دست از بيهودگى‌‏ها بدار.
دنيا، به سايه‌‏اى در حركت مى‏‌ماند
كه رهگذرى در آن بار افكنَد و آن گاه بكوچد.

متن حدیث:

عيون أخبار الرضا عن محمّد بن يحيى بن أبي عَبّادٍ عن عَمّه: سَمِعتُ الرِّضا عليه‏السلام يَوما يُنشِدُ ـ وقَليلاً ما كان يُنشِدُ شِعرا ـ :
كُلُّنا نَأمُلُ مَدّا فِي الأَجَل وَالمَنايا هُنَّ آفاتُ الأَمَل
لا تَغُرَّنَكَ أباطيلُ المُنى وَالزَمِ القَصدَ ودَع عَنكَ العِلل
إنَّمَا الدُّنيا كَظِلٍّ زائِلٍ حَلَّ فيهِ راكِبٌ ثُمَّ رَحَل

پی نوشت:

«عيون أخبارالرضا: ج2 ص177-بحارالأنوار،ج49ص107- تهذيب الكمال،ج 2 ص 152»

 منبع:مشرق

211008