كسى است كه اعمال صالح و پاك و درستى و پرهيز كارى او از درون و مقام او آگاهى بدهد، ...
عقیق: عالم حقيقى كه سزاوار است از او استفاده بشود كسى است كه اعمال صالح و پاك و درستى و پرهيزكارى او از درون و مقام او آگاهى بدهد، نه زبان و بحث و جدل كردن و مقابل و برابر شدن با ديگران و نزاع و حمله كردن و ادعا نمودن او كه اين معانى از مقام و مرتبت حقيقى او نشان نخواهد داد. و در زمان گذشته كسى در طلب علم و تحصيل آن بود كه متصف مى شد با عقل و عبادت كردن و حياء داشتن و خشوع توأم با خوف پيدا نمودن، ولى در زمان ما كسانى طلب علم مى كنند كه چيزى از اين صفات در وجود آنها نيست. و شخص عالم نيازمند است به عقل داشتن و نرم و ملايم بودن و مهربانى و خلوص و صفا در رفتار و كردار و حليم بودن و صبر و بردبارى و بذل علم و دست باز بودن. و شخص دانشجو نيز مى بايد داراى صفات علاقه و شوق و تصميم و فراغت خاطر و عبادت و بندگى و خشوع توأم با خوف و محافظت بر وظائف و حفظ مطالب و احتياط در امور باشد، تا بتواند در تحصيل علم توفيق پيدا كرده و در اين راه پا برجا و استقامت داشته باشد.
پی نوشت: مصباح الشريعة / ترجمه مصطفوى،ص262 منبع:افکار