امروز ۵ شوال روز ورود مسلم بن عقيل (ع) به كوفه است كه در چنين روز ايشان از سوي حضرت سيدالشهدا مامور شدند كه به اين شهر سفر كنند.
عقیق: سال۶۰ هجري قمري، زمان ورود مسلم بن عقيل (ع) به كوفه است.
پس از دعوت كوفيان از امام حسين (ع) و ارسال نامه‌هاي بي‌شمار براي ايشان و درخواست از آن حضرت جهت رفتن به كوفه و بر عهده گرفتن رهبري قيام بر ضد يزيد بن معاويه، آن حضرت، پسرعمويش مسلم بن عقيل (ع) را با نامه‌اي به سوي كوفيان اعزام كرد.
مسلم بن عقيل (ع) در پانزدهم ماه مبارك رمضان سال ۶۰ قمري از مكه معظمه خارج گرديد و از آنجا به مدينه منوره رفت و پس از تجديد ديدار با خانواده خويش و زيارت قبر شريف پيامبر (ص) و وداع با آن مضجع مطهر، به سوي كوفه حركت كرد و در روز پنجم شوال همان سال وارد شهر عظيم كوفه گرديد (۱) و در خانه مختار بن ابي عبيده ثقفي، كه از شيعيان مبارز و از مخالفان سرسخت بني اميه بود، سكونت گزيد.
شيعيان مخلص و انقلابيون كوفه، كه از حضور مسلم بن عقيل (ع)، به عنوان نماينده و سفير امام حسين (ع) در اين شهر آگاه شدند، دسته دسته به سوي وي شتافته و به وي خير مقدم گفتند.
هنگامي كه گروهي از آنان در حضور مسلم (ع) اجتماع مي‌كردند، ايشان نامه امام حسين (ع) را براي آنان مي‌خواند و مردم به خوبي گوش فرا داده و از شوق ديدار قريب الوقوع آن حضرت، گريه مي‌كردند.
پس از آمادگي نسبي مردم، مسلم بن عقيل (ع) از آنان براي امام حسين (ع) بيعت گرفت و تعداد هجده هزار تن از انقلابيون كوفه، در نخستين روزهاي ورود مسلم، با ايشان بيعت كردند.
مسلم بن عقيل (ع)، نامه‌اي به محضر امام حسين (ع) نوشت و آن حضرت را از وضعيت كوفه و بيعت مردم با ايشان، با خبر گردانيد و از امام حسين (ع) درخواست كرد، كه به سوي كوفه حركت كنند، تا شخصاً رهبري مردم را بر عهده گيرند.
از آن سو، هواداران بني اميه و طرفداران يزيد بن معاويه، همانند عبدالله بن مسلم حضرمي، عمارﺓ بن عقبه و عمر بن سعد، كه از صاحب نفوذان كوفه بودند، براي يزيد بن معاويه، نامه‌هايي به شام ارسال كرده و او را از وضعيت كوفه و بيعت شيعيان با مسلم بن عقيل (ع) آگاه نمودند و از وي درخواست كردند كه به جاي نعمان بن بشير، عامل وي در كوفه، كه با قيام مسلم بن عقيل (ع) برخورد جدي نمي‌كند، شخص ديگري بفرستد كه داراي عزمي قوي و اراده‌اي راسخ باشد و در برخورد با مخالفان حكومت، شدت و خشونت به خرج دهد.
يزيد بن معاويه، پس از مطالعه نامه هواداران خود در كوفه و مشورت با سرجون مسيحي، تصميم گرفت عبيدالله بن زياد، عامل خويش در بصره را با حفظ سمت، به حكومت كوفه نيز منصوب كند تا با قساوت و شدتي كه در وي وجود دارد، قيام مسلم بن عقيل (ع) و شيعيان و محبان اهل البيت (ع) را در كوفه سركوب كند. (۲)
پی نوشت ها:
۱- وقايع الأيام (شيخ عباس قمي)، ص ۶۹
۲- الارشاد (شيخ مفيد)، ص ۳۸۱
منبع:حج
پس از دعوت كوفيان از امام حسين (ع) و ارسال نامه‌هاي بي‌شمار براي ايشان و درخواست از آن حضرت جهت رفتن به كوفه و بر عهده گرفتن رهبري قيام بر ضد يزيد بن معاويه، آن حضرت، پسرعمويش مسلم بن عقيل (ع) را با نامه‌اي به سوي كوفيان اعزام كرد.
مسلم بن عقيل (ع) در پانزدهم ماه مبارك رمضان سال ۶۰ قمري از مكه معظمه خارج گرديد و از آنجا به مدينه منوره رفت و پس از تجديد ديدار با خانواده خويش و زيارت قبر شريف پيامبر (ص) و وداع با آن مضجع مطهر، به سوي كوفه حركت كرد و در روز پنجم شوال همان سال وارد شهر عظيم كوفه گرديد (۱) و در خانه مختار بن ابي عبيده ثقفي، كه از شيعيان مبارز و از مخالفان سرسخت بني اميه بود، سكونت گزيد.
شيعيان مخلص و انقلابيون كوفه، كه از حضور مسلم بن عقيل (ع)، به عنوان نماينده و سفير امام حسين (ع) در اين شهر آگاه شدند، دسته دسته به سوي وي شتافته و به وي خير مقدم گفتند.
هنگامي كه گروهي از آنان در حضور مسلم (ع) اجتماع مي‌كردند، ايشان نامه امام حسين (ع) را براي آنان مي‌خواند و مردم به خوبي گوش فرا داده و از شوق ديدار قريب الوقوع آن حضرت، گريه مي‌كردند.
پس از آمادگي نسبي مردم، مسلم بن عقيل (ع) از آنان براي امام حسين (ع) بيعت گرفت و تعداد هجده هزار تن از انقلابيون كوفه، در نخستين روزهاي ورود مسلم، با ايشان بيعت كردند.
مسلم بن عقيل (ع)، نامه‌اي به محضر امام حسين (ع) نوشت و آن حضرت را از وضعيت كوفه و بيعت مردم با ايشان، با خبر گردانيد و از امام حسين (ع) درخواست كرد، كه به سوي كوفه حركت كنند، تا شخصاً رهبري مردم را بر عهده گيرند.
از آن سو، هواداران بني اميه و طرفداران يزيد بن معاويه، همانند عبدالله بن مسلم حضرمي، عمارﺓ بن عقبه و عمر بن سعد، كه از صاحب نفوذان كوفه بودند، براي يزيد بن معاويه، نامه‌هايي به شام ارسال كرده و او را از وضعيت كوفه و بيعت شيعيان با مسلم بن عقيل (ع) آگاه نمودند و از وي درخواست كردند كه به جاي نعمان بن بشير، عامل وي در كوفه، كه با قيام مسلم بن عقيل (ع) برخورد جدي نمي‌كند، شخص ديگري بفرستد كه داراي عزمي قوي و اراده‌اي راسخ باشد و در برخورد با مخالفان حكومت، شدت و خشونت به خرج دهد.
يزيد بن معاويه، پس از مطالعه نامه هواداران خود در كوفه و مشورت با سرجون مسيحي، تصميم گرفت عبيدالله بن زياد، عامل خويش در بصره را با حفظ سمت، به حكومت كوفه نيز منصوب كند تا با قساوت و شدتي كه در وي وجود دارد، قيام مسلم بن عقيل (ع) و شيعيان و محبان اهل البيت (ع) را در كوفه سركوب كند. (۲)
پی نوشت ها:
۱- وقايع الأيام (شيخ عباس قمي)، ص ۶۹
۲- الارشاد (شيخ مفيد)، ص ۳۸۱
منبع:حج
