عقیق:کرسی استادی دانشگاه صدرا در جاکارتا را در رشته نسخه شناسی در اختیار دارد و در کنار فعالیتهای علمی اش، به ترجمه فیلمها و سریالهای مذهبی ساخته شده در ایران به زبان اندونزیایی نیز می‌پردازد؛ که از جمله این سریالها می‌توان به سریال «ولایت عشق» اشاره کرد.
او به پاس تألیف کتاب ارزنده «قطعه‌ای از بهشت در سرزمین توس»، به عنوان خادم نمونه فرهنگ رضوی در بخش بین الملل یازدهمین جشنواره بین المللی امام رضا (ع) برگزیده شد.
وی رئیس انجمن دانش آموختگان جامعه المصطفی در اندونزی نیز هست.
اتونگ سلیمان در قم تحصیل کرده ، فارسی را به خوبی صحبت می‌کند و خیلی جوانتر از سنش به نظر می‌رسد.وقتی به پرسشهایم پاسخ می‌دهد، دقیق می‌شود تا بازتاب حرفهایش در من را به خوبی متوجه شود.به جشنواره امام رضا(ع) که می‌رسد احساسی خوب در صورتش نمایان می‌شود و من مبهوت احساس ناب او از زیارت حرم مطهر امام رضا(ع) می‌شوم.

1992 شیعه شدم
از او می‌خواهم که بیشتر خودش را برای مخاطبان ما معرفی کند که اتونگ می‌گوید: من شافعی مذهب بودم. سال 1988 برای اولین بار چند کتاب درباره شیعیان خواندم.مطالعاتم را ادامه دادم تا اینکه چهار سال بعد در 1992 شیعه شدم. سه سال بعد از شیعه شدنم، به ایران آمدم، به جامعه المصطفی رفتم و در آنجا مشغول تحصیل در درسهای دینی شدم. الان هم در جزیره باندوم اندونزی زندگی می‌کنم. دانشجوی مقطع دکتری در رشته نسخه شناسی هستم و در دانشگاه صدرای اندونزی در رشته تاریخ و تمدن اسلامی تدریس دارم.تا به حال 10 فیلم مذهبی ایرانی مثل ولایت عشق، یوسف پیامبر،مختارنامه و... را به زبان اندونزیایی ترجمه کرده ام و...
او در پاسخ به این پرسش که فیلمهای مذهبی ایرانی در بین مسلمانان اندونزی چقدر مخاطب دارد؟می گوید: قبلاً فیلمهای ایرانی به انگلیسی هم ترجمه شده بود،شبکه جهانی جام جم هم این فیلمها رابه زبان انگلیسی نمایش می‌دهد، ولی من اولین نفری بودم که این فیلمها را به زبان اندونزیایی ترجمه کردم و بشدت این آثار با استقبال مردم کشورم روبرو شد، طوری که در عرض دو ماه همه فیلمها در بازار تمام شد.

چگونگی ورود اسلام به اندونزی
او در پاسخ به این پرسش که اسلام چگونه وارد اندونزی شده است، می‌گوید: اندونزی کشوری است با بزرگترین جمعیت مسلمان در جهان که از حدود 235 میلیون نفر جمعیت آن، 85 درصد آن، یعنی تقریباً دویست میلیون نفر مسلمان هستند.
اسلام توسط بازرگانان مسلمان یمنی، ایرانی و هندی به طور صلح آمیز وارد اندونزی شده است. برخی تاریخدانان اندونزیایی معتقدند: مذهب تشیع، اولین مذهب اسلامی بود که به این کشور وارد شد. هر چند نظریه‌های رسمی که در مدارس تعلیم می‌شود، عکس این مطلب را حکایت می‌کند؛ اما روشن است که کسی نمی‌تواند ورود تشیع به اندونزی را انکار کند.
یکی از دلایل این واقعیت وجود عادات و رسوم شیعه است که برخی از مسلمانان اندونزیایی تا این زمان هنوز به آن پایبند هستند. به عنوان مثال، مردم برخی از مناطق اندونزی در روزهای نهم و دهم محرم نوعی آش سرخ و سفید رنگ درست می‌کنند و آن را آش حسن و حسین (ع) می‌نامند و حتی در دو شهر بزرگ اندونزی، یعنی پاریامن و دو مکلو، مراسمی در روز عاشورا برگزار می‌شود که در آن تابوتی را که سنبل پیکر مطهر امام حسین (علیه السلام) است، دور شهر می‌گردانند و بعد به نشانه سفر معنوی امام به عالم ملکوت، آن را به دریا می‌اندازند.

علت آشنایی با مذهب شیعه
وی درباره وضعیت شیعیان کشورش می‌گوید: اندونزی 235 میلیون نفر جمعیت دارد که 98 درصد آنها یعنی حدود200 میلیون مسلمان شافعی مذهب هستند، اما همان‌گونه که آمار رسمی درصد شیعیان اندونزی درگذشته، در دسترس نیست، اطلاعاتی راجع به علت کشته شدن شیعیان در اندونزی نیز وجود ندارد.
قطع به یقین آن است که قبل از انقلاب اسلامی ایران، در اندونزی شیعه وجود نداشت و اگر هم وجودداشت، تعدادش تنها فقط چند ده نفر بود. پس از انقلاب اسلامی ایران، مردم اندونزی بتدریج با تشیع آشنا شده و از آن قدردانی کرده‌اند و گفته می‌شود در حال حاضر حدود500 هزار نفر شیعه ساکن اندونزی هستند و این خیلی امیدوار کننده است که تعداد شیعیان از صفر به 500 هزار نفر رسیده است.
حدود 170 موسسه شیعی در شهرهای مختلف این کشور وجود دارد. امروز مراسم مذهبی در اندونزی به شکل علنی برگزار می‌شود و همین طور کتابهای شیعی نسبتا آزادانه منتشر می‌شود چنانکه تاکنون بیش از 7000 عنوان کتاب شیعی در اندونزی منتشر شده است. بیشتر مردم این کتابها را مطالعه و به خوبی از آنها استقبال می‌کنند. به طور مثال کتاب زندگینامه حافظ خردسال قرآن مجید، محمدحسین طباطبایی، به عنوان پرفروش ترین کتاب سال 2008 در اندونزی شناخته شد.

فعالیت جریان تکفیری در اندونزی
گرچه جریانهای تکفیری در اندونزی هم فعال هستند، اما مسلمانان در این کشور نسبتا زندگی آرام و مسالمت آمیزی دارند، بخصوص در این 15 سالی که رژیم دیکتاتوری این کشور سقوط کرده و فضای سیاسی باز شده شیعیان امکان فعالیت بیشتری دارند.
او که شیعیان اندونزی را مدیون انقلاب اسلامی می‌داند، این انقلاب را هم مدیون فداکاری های امام رضا(ع) توصیف می‌کند و می‌گوید: به گفته یکی از شخصیتهای شیعه اندونزی «دکتر جلال الدین رحمت»، تعداد شیعیان امامیه در اندونزی حدود یک میلیون نفر است؛ اما به خاطر بالا رفتن تحرکات جریان تکفیری در چند سال اخیر که با پشتیبانی مالی فراوان از سوی برخی از کشورهای خاورمیانه به طور فعال به تبلیغات ضد شیعه از طریق رسانه‌های جمعی، الکترونیکی و اینترنتی می‌پردازند، بیشتر این شیعیان عقاید خود را پنهان و در خفا به آن عمل می‌کنند. گرچه از حدود 15 سال پیش که حکومت دیکتاتوری سقوط کرد، آزادی نسبی در اندونزی پدید آمده است.
به هرحال هر چه باشد باید از وضعیت فعلی سپاسگزاری کرد؛ با وجود موانع و چالشهای فراوان، شعار تشیع در اندونزی همچنان پابرجا بوده و خواهد بود. شیعیان اندونزی باید از امام رضا (ع) تشکر کنند، چراکه می‌توان گفت، آنها مرهون مبارزات امام خمینی(رضوان ا... تعالی علیه) در برپایی انقلاب اسلامی ایران هستند و در حقیقت خود انقلاب هم مدیون فداکاری‌های امام رضا(ع) و مکتب ایشان است.

احترام مردم اندونزی به مقامهای ایرانی
وی در بخش دیگری از صحبتهایش از احترامی که مسلمانان اندونزی برای مقامهای سیاسی ایران قایلند، سخن می‌گوید و می‌افزاید: سفر رئیس جمهور سابق ایران به اندونزی در سال 2006 با استقبال گرم و گسترده مردم مواجه شده بود که چنین استقبالی از یک مقام سیاسی خارجی در اندونزی سابقه نداشت و این درست برعکس سفر جرج دبلیو بوش رئیس جمهور وقت آمریکا به اندونزی در همان سال بود که با تظاهرات گسترده علیه او مواجه گشت و او مجبور شد تحت حفاظت فشرده عناصر امنیتی اندونزی قرار گیرد.

استقبال از « ولایت عشق» در اندونزی
او در ادامه از کارهایی که تاکنون برای امام رضا(ع) انجام داده است، حرف می‌زند و در توضیح بیشتر می‌گوید: کتاب «یک قطعه آرامگاه بهشت در زمین توس»،شرح زندگی حضرت امام رضا (ع) است که حقیر آن را نوشته ام و از جمله کتابهایی است که مورد استقبال جامعه شیعیان اندونزی قرار گرفته است.
استقبال مردم اندونزی از محصولات فرهنگی شیعه و ایران از جمله فیلمهای مذهبی ساخت ایران که به زبان اندونزی ترجمه شده است نیز بی نظیر است و سریال «ولایت عشق» یکی از آن فیلمهایی است که من به اندونزیایی ترجمه کردم و بسیار مورد پسند مردم واقع شده است.

آن دیدار تاریخی سال1997
اتونگ سلیمان به خاطره ای شیرین اشاره می‌کند که سال 1997 در تهران برای او اتفاق افتاده است. او در این باره می‌گوید: سال1997 در کنفرانس وحدت اسلامی شرکت کردم که مقام معظم رهبری هم در آن حضور یافتند و من توانستم از نزدیک ایشان را زیارت کنم.آن جا احساس می‌کردم ایشان متعلق به همه مسلمانان جهانند و فقط به مردم ایران اختصاص ندارند.این دیدار از زیباترین خاطرات زندگی ام است.
پایان گفت و گوست. از او می‌خواهم یک آرزو کند که اتونگ سلیمان هم می‌گوید: امیدوارم این آخرین زیارت من نباشد و کاش زیارت امام رضا(ع) برای همه شیعیان میسر شوند.

متنی زیبا از «اتونگ سلیمان» درباره امام رضا (ع)
او همچنین، متنی زیبا که درباره امام رضا(ع) نوشته است را در اختیار ما قرار می‌دهد. در متن اتونگ سلیمان آمده است: حدود یک و نیم قرن پس از آرامیدن پیکر مطهر رسول گرامی (صلی ا... علیه و آله) در مسجد نبوی، حضرت علی بن موسی الرضا (علیه السلام) که از نوادگان آن حضرت بود، در کنار آرامگاه جد بزرگوارش زانو زده بود و از گمراهی امتی که ادعای پیروی از شریعت محمدی داشتند، شکایت می‌کرد و با دیدگان گریان، مصایب عارض بر آل نبی (صلی ا... علیه و آله)، از مادرش حضرت زهرا(سلام ا... علیها) و پدرش امام علی (علیه السلام) و امام حسن (علیه السلام) و امام حسین (علیه السلام) گرفته تا والد مظلومش، امام موسی کاظم(علیه السلام) را به خاطر آورد. دیگر برایش جای تردید نبود که نوبت خودش برای رفتن به صحنه رسیده تا یکی دیگر از پرده‌های داستان فداکاری فرزندان رسول خدا (ص) در راه دین را به اجرا درآورد. گفته مادرش را به یاد آورد مبنی بر اینکه وی با گلوی خون‌آلود ناشی از سم مرگبار، مقتول و در سرزمینی دور مدفون خواهد گشت، اما اندیشه مقتول و مدفون شدن در سرزمینی غریب، خللی در عزم حضرت برای رفتن به آن سرزمین ایجاد نکرد، زیرا آن‌گونه که به یار وفادارش اباصلت متذکر شده بود: «تلخی غربت در آینده، به شیرینی ایمان امت تغییر خواهد کرد.»
گویی حضرت رضا (علیه السلام) در آن زمان شاهد بود که محل دفنش به مرکز نهضت ایمانی یک ملت تبدیل خواهد شد. مطمئن بود که در این سرزمین مردی الهی به نام خمینی کبیر ظهور خواهد کرد که فریاد عدالت خواهی‌اش، دلهای مستکبران را مرعوب می‌سازد و از شهرهایی چون مشهد، قم و تهران صداهای دلاورانی به آسمان بلند خواهد شد که مستضعفان جهان را به گرفتن حقوق مشروع خویش فرا می‌خوانند.
گویی آن حضرت می‌دانست تلخی جدایی از مدینه، رسیدن نهضت امام امت به دورترین نقاط جهان را به ثمر خواهد رساند. رسیدن صدایش به کشوری به نام اندونزی که مردم آن سرزمین، پیش از آن فضایل اهل بیت (علیهم السلام) را نشناخته بودند، ولی بعدها به زمره عاشقان این جوار مقدس پیوستند؛ تنها از این طریق ممکن بود.
سلام بر تو ای امام رضا (علیه السلام)؛ سلام بر تویی که سنگینی جدایی از مزار جدّت و هجرت به سرزمین غربت را به دوش کشیدی تا ثمر آن نهضت بزرگی باشد که دلهای همه ما را مسخر کرده است.