عقیق:الزهد،
ابن مبارك به نقل از فضالة بن عبيد:
داوود عليهالسلام از پروردگارش ـ عزّوجلّ ـ پرسيد:...
پروردگارا ! مرا از محبوبترين بندگانت باخبر ساز
.
فرمود: قدرتمندى كه به مردم رحم مىكند و چنان براى
مردم حكم میكند كه براى خودش حكم مىكند
.
و كسى كه خداوند به او مالى بخشيده است. پس او در جهت
رضايت خداوند و در راه فرمانبرىِ خداوند عزّ وجلّ، از آن خرج مىنمايد
.
و كسى كه جوانى و نيرويش را در راه فرمانبرى از خداوند
عزّ وجلّ، صرف مىكند
.
و كسى كه به دليل علاقهاش به مسجد همواره دلش آنجا است
.
و مردى كه زنى زيبا را ببيند كه خود را در اختيارش
گذاشته است، امّا از ترس خدا او را واگذارد
.
و كسى كه هرجا باشد، مىداند خدا با اوست
.
اينان، دلهايشان پاك، و كسب و كارشان پاكيزه است و
به سبب جلال و عظمت من، يكديگر را دوست مىدارند. ديگران به وسيله آنان مرا ياد
مىكنند و با يادم، آنان را ياد مىنمايند.
و نيز كسى كه از ترس خداوند ـ عزّ وجلّ ـ، چشمانش اشكبار
شود
.
متن حدیث:
الزهد لابن مبارك عن فضالة بن عبيد :
إنَّ داودَ عليهالسلام سَأَلَ رَبَّهُ عَزَّوجَلَّ :
... يا رَبِّ ، أخبِرني بِأَحِبّائِكَ مِن خَلقِكَ اُحِبَّهُم لَكَ ؟
قالَ
:
ذو سُلطانٍ يَرحَمُ النّاسَ ، ويَحكُمُ لِلنّاسِ كَما
يَحكُمُ لِنَفسِهِ ، ورَجُلٌ آتاهُ اللّهُ مالاً فَهُوَ يُنفِقُ مِنهُ ابتِغاءَ
وَجهِ اللّهِ وفي طاعَةِ اللّهِ عَزَّوجَلَّ ، ورَجُلٌ يُفني شَبابَهُ وقُوَّتَهُ
في طاعَةِ اللّهِ عَزَّوجَلَّ ،
ورَجُلٌ كانَ قَلبُهُ مُعَلَّقا فِي المَساجِدِ مِن
حُبِّهِ إيّاها ، ورَجُلٌ لَقِيَ امرَأَةً حَسناءَفَأَمكَنَتهُ مِننَفسِها
فَتَرَكَها مِنخَشيَةِ اللّهِ، ورَجُلٌ حَيثٌ كانَ يَعلَمُ أنَّ اللّهَ تَعالى
مَعَهُ ، نَقِيَّةٌ قُلوبُهُم ، طَيِّبٌ كَسبُهُم ، يَتَحابّونَ بِجَلالي ،
اُذكَرُ بِهِم ، ويُذكَرونَ بِذِكري . ورَجُلٌ فاضَت عَيناهُ مِن خَشيَةِ اللّهِ
عَزَّوجَلَّ
.
پی نوشت :
«الزهد لابن المبارك، 161 / 471 »
منبع:مشرق
211008