عقیق:در این باره آمده است: روزی شخصی به عبدالله بن عباس عرض کرد: می خواهم امر به معروف و نهی از منکر نمایم.
ابن عباس پرسید: شروع کرده ای؟
آن مرد گفت: تصمیم دارم که شروع نمایم و از این رو مرا توصیه ای بنما.
پس ابن عباس بیان داشت: اشکالی ندارد؛ اما مواظب باش که سه آیه تو را رسوا نسازد!
آن شخص پرسید: کدام سه آیه؟

ابن عباس گفت: یکی آن که می گوید:أَتَامَرُونَ النّاسَ بِالبِرِّ وَ تَنسَونَ أَنفُسَکُم؛ آیا مردم را به نیکی دعوت می کنید، اما خودتان را فراموش می کنید؟ (بقره: 44) و دیگر آن که: لِمَ تَقُولُونَ ما لاتَفعَلُونَ کَبُرَ مَقتاً عَندَاللهِ أَن تَقُولُوا ما لاتَفعُلُون؛ (ای کسانی که ایمان آورده اید) چرا سخنی می گوید که به آن عمل نمی کنید؟همانا مورد خشم خداوند واقع می شود کسی که سخنی بگوید ولی خود به آن عمل نمی کند. (صف: آیات 2- 3)؛ و دیگر آن که: وَ ما أُریدَ أَن أُخالِفَکُم إلی ما أَنهاکُم عَنهُ: من هرگز چیزی را که شما را از آن بازمی دارم، خود مرتکب نمی گردم.

پس ابن عباس بیان داشت: آیا این سه آیه در مورد تو صدق می نماید؟
آن مرد پاسخ داد: خیر! و ابن عباس عرض کرد: پس اول از خودت شروع کن و آنگاه به نصیحت کردن دیگران بپردازد.

پی نوشت ها:
1- راغب اصفهانی. محاضرات الادبآء، ج 1: 132.
2- محمدی. هزار و یک حکایت اخلاقی: 44.

منبع:قدس

211008