روزه خروج از زندگى روزمره است
عقیق: بار ديگر ماه رمضان با شبهاى الهامبخش، روزهاى سراسر پند، فضاى معطّر، و خاطرات و درسهايش، در حالى كه انسان را به سوى نظم و انضباط و استوارى فرا مىخوانَد، به ما روى آورده است.بار ديگر روزه مىگيريم، شبزنده دارى مى كنيم و شعاير دينى را بزرگ مى داريم و سرانجام با شادمانى و خشنودى عيد را با هم جشن مى گيريم. سپس به زندگى عادى باز مى آييم و به همين ترتيب، سالها، يكى پس از ديگرى مىآيند و يادها و خاطرات ما بيشتر و بيشتر مىشود.
بيمِ آن مىرود كه ماهِ رمضان به عادتِ بىروحى تبديل شود كه شعايرِ آن تنها عادتها و رسومى سرگرم كننده باشد و از همه معانى اصلى و روح حقيقىِ خود تهى شود.
روزه ماه رمضان و ساير عبادات و شعايرِ دين فقط فعاليتهاى جسمى نيستند، بلكه همه اينها اعمالى هستند كه از عقل و دل سرچشمه مىگيرند و در قالب حس مىريزند و با آن همراه مىشوند. از همين رو، هرگاه اين اعمالْ بدون مشاركت و حضورِ دل و عقل انجام گيرد، بىروح، بى هدف، و تقليدى مى شوند: انجام مىگيرند اما تأثيرى نمى بخشند.
در تجربه جديد، در اين ماه مبارك و در فريضه روزه دارى بايد عقل و دل خويش را با بدنهايمان به كار بگيريم. بر ما است كه بينديشيم و تأمّل كنيم. بايد، محبت بورزيم و به فكر ديگران باشيم. بايد محبت و انديشه را در عبادت روزه خود وارد نماييم.
رمضانْ تنها با اين اوصافْ رمضانى است كه فضايى ايجاد مى كند تا انسانى عزّتمند و سرفراز پرورش يابد كه فاتح مكه باشد و پيروزِ جنگِ بدر و سازنده تاريخ. اين است رمضانى كه ماهِ انس است و هنگامِ احساسِ آلامِ همنوعان، موسمِ به فراموشى سپردنِ كينه ها و الفتِ جامعه، توحيدِ كلمه و نزديكى قلب ها و برانگيختن دوباره امت. روزه ماه مبارك، با اين اوصاف، نخستين گام است براى پايه گذارى و ساختن تاريخ.
روزه و نماز و عيد تنها تكاليف و مناسك كليشه اىِ تحميلى نيستند كه ما، براى ارج نهادن به خدا، تقديم او مى كنيم يا به عنوان ماليات هايى براى عالم غيب پيشاپيش مى فرستيم؛ بلكه اين عبادات، نيروهاى محركه و انگيزه هاى تجديد قوه دفاع در حياتى سالم و تصحيح انحراف و خطا در سلوك انسانى است.
روزه خروج از زندگى روزمره است؛ لحظه اى انديشيدن و تأمّل كردنِ خارج از عادات روزمرّه انسان است. انسان براى يك لحظه، يك ساعت، يا ماهى از ماه ها، با پروردگارِ خود پيوند ويژه اى مى خورَد. انسان پيوند خود را با زندگىِ معمولى و روزمره قطع مى كند، سپس در جهتِ تنظيمِ اين روابط و غلبه بر اين وابستگي ها و اين احساس كه او آزاد است تلاش مى كند. او شخصيت خود را كامل مى كند. خود را از نو مى سازد و نفْسِ خويش را تزكيه مى كند.
ما در اين ماه و با روزهاى كه در اين ماه مى گيريم، مى توانيم از هواها، ستمگري ها، ضعف ها و نيازها و از انحراف در بستر زندگىِ روزمره و عادّىِ خويش آزاد گرديم، و از آزادگانى شويم كه بر آينده خود مسلط اند و سرنوشت خويش را رقم مى زنند.
پی نوشت:
کانون فرهنگی یاران صدر
www.shafaqna.com/persian
منبع:فردا
