عقیق:(سماعه) گفت: از آن امام صادق(ع)درباره چند و چون نماز در ماه رمضان‏ سؤال كردم، فرمود: 

همان گونه كه در غير اين ماه نماز مى‏ گزارند، الا اينكه ماه رمضان را بر ساير ماه ها فضيلتى هست كه بنده را مي سازد تا در تطوّع و اعمال مستحبّ خود بيفزايد، پس اگر دوست بدارد، و قدرت داشته باشد، در اول ماه تا بيست شب علاوه بر نمازهائى كه پيش از اين ميخوانده، هر شبى بيست ركعت اضافه كند، چنان كه دوازده ركعت از آن بيست ركعت را ما بين مغرب و تاريك شدن هوا، و هشت ركعت ديگر را بعد از تاريك شدن هوا بجا آورد، و پس از آن نماز شبى را كه پيش از اين مي خوانده طى هشت ركعت، و وتر را طىّ سه ركعت برگزار كند، به اين ترتيب كه دو ركعت بجا آورد، و سلام بگويد، و پس از آن بايستد و يك ركعت بپا دارد، و در اين ركعت اخير قنوت را به جا آورد، و اين همان وتر است. سپس دو ركعت فجر را تا وقت شكافته شدن فجر برگزار كند، كه مجموع آنها سيزده ركعت است.

پس چون ده شب از ماه رمضان باقى بماند علاوه بر اين سيزده ركعت، در هر شبى سى ركعت نماز بگزارد، چنان كه بيست و دو ركعت آن را در ميان نماز مغرب و عشا، و هشت ركعت را بعد از تاريك شدن هوا بگزارد، و پس از آن سيزده ركعت نماز شب را بدان گونه كه براى تو وصف كردم انجام دهد، و در شبهاى بيست و يكم و بيست و سوّم در صورتى كه قادر باشد، در هر يك از آن‏دو شب صد ركعت علاوه بر آن سيزده ركعت ادا نمايد.

و مي بايد كه در اين دو شب تا صبح بيدار بماند، زيرا مستحب است كه آن دو شب در دعا و تضرّع سپرى گردد، به دليل اينكه اميد ميرود كه شب قدر در يكى از آن دو شب باشد.

پی نوشت:

من لا يحضره الفقيه / ترجمه غفارى، على اكبر ومحمد جواد و بلاغى، صدر، ج‏۲، ص: ۴۷۸

منبع:افکار

211008