آثار عجیب ذکر یا حی یا قیوم

عقیق:در شرافت اسماء و صفات الهی همین بس که پیامبر خدا(ص) فرمودند: اِنَّ لِلّهِ ـ عَزَّوجلَّ ـ تِسْعَةً و تِسعین اِسْما، مَنْ دَعا اللّهَ بها اِسْتَجابَ لَهُ، وَ مَنْ اَحْصاها دَخَلَ الجنةَ ؛ خداوند تبارک و تعالی نود و نه اسم دارد که هرکس خداوند را به آن اسامی بخواند، خداوند دعای او را مستجاب می‏گرداند و کسی که آنها را بشمارد داخل بهشت می‏گردد.(1)
جمله« الله لا اله الا هو الحی القیوم» را همگی بارها و بارها شنیده ایم. این جمله یعنی؛ الله خدای یکتایی است که جز او خدایی نیست و او زنده و پاینده است. قیوم به وجودی اطلاق می شود که قائم به ذات است . ذات حضرت احدیت قائم به ذات است و قیومیت ، منحصر به ذات اقدس احدیت می باشد.
در روایتی آمده است که اگر کسی مشکلی دارد که از هیچ طریقی حل نشده باشد ذکر « یا قیوم » را 156 مرتبه بخواند.
ذکری برای زیادی روزی
همچنین مداومت بر اسمهای« الحی القیوم »در زیادتی معاش اثری عظیم دارد و برای حصول مراد و مطلوب و غلبه بر دشمنان فایده بسیار دارد و اگر کسی در نصف شب هزار مرتبه بگوید « سبحان الملک الحی القیوم الذی لا یموت » روزی او وسیع گردد و گشایش در کارش پیدا شود. همچنین در روایات آمده است که وقتی پیامبر (ص) را حالت اضطراب فرا می گرفت ذکر یا حی یا قیوم را می گفتند و فرج حاصل می شد. یکی از بزرگان گفته است که 51 دفعه ذکر یا حی یا قیوم را گفتم رسول خدا (ص) را در خواب دیدم عرض کردم مرا چیزی تعلیم فرما که به سبب آن دلم زنده گردد و از کدورت پاک شود ، فرمود بر تو باد که روزی 41 مرتبه بگویی: یا حی یا قیوم یا لا اله الا انت اسئلک ان تحیی قلبی بنور معرفتک ابدا یا الله.

ذکری برای حیات عقل و صفای نفس
آیت الله حسن زاده آملی می گوید: آقای من! در نزد اولیاء الله مجرب است که إکثار ذکر شریف «یا حیّ و یا قیّوم یا من لا اله الّا انت» موجب حیات عقل است. وقتی با خدایت خلوت کن که بدن استراحت کرده باشد و از خستگی بدر آمده باشد و در حال امتلاء و اشتها نباشد. در آن حال با کمال حضور و مراقیت و ادب مع الله، خداوند سبحان را بدان ذکر شریف میخوانی. عدد ندارد؛ اختیار مدت با خود جنابعالی است، مثلا در حدود بیست دقیقه یا بیشتر و بهتر اینکه (تعدادش) کمتر از یک اربعین نباشد؛ بیشترش چه بهتر.(2)
امام رضا علیه السلام هم فرموده اند: هر که این دو نام « حیّ و قیّوم » را ورد سازد عمرش دراز گردد و مراد او حاصل شود.

پی نوشت ها:
1. بحارالانوار، ج 4، ص 187
2. نامه ها برنامه ها، ص 226
  منبع:قدس

211008