شعری از شهید چمران
کتاب «گل، غزل، گلوله» که در سال ۷۳ منتشر شده است، در خود سروده‌ای از شهید چمران دارد. چمران در این قطعه خود را طایر قدسی معرفی می‌کند که آرزوی رهایی از خراب‌آباد دنیا دارد.
عقیق: شهید چمران در یک بعد خلاصه نمی‌شد؛ وجوه بسیاری در شخصیت او سبب شده بود تا به عنوان الگویی در زمینه‌های مختلف معرفی شود. شاید کمتر کسی باور کند که نظامی‌ای که خانواده‌اش را برای رهایی جمعیتی در جنوب لبنان ترک کرد و کیلومترها دورتر از خانه و رفاه، به محله‌های فقیرنشین لبنان آمده است، در وجودش می‌توان ترانه‌هایی یافت که با نجوای هرکدام از آنها راهی جدید از مسیر بایدها در زندگی انسان نمودار می‌شود.شهید چمران را بیشتر از این وجه در نیایش‌های عارفانه می‌شناسیم، اما در کتاب «گل، غزل، گلوله» شامل مجموعه شعر شاعران نیروهای مسلح که از سوی انتشارات بنیاد حفظ آثار و ارزش های دفاع مقدس در تابستان 1373 منتشر شده، سروده‌ای از این شهید درج شده که شاعر در آن آرزوی رهایی دارد. او خود را طایر قدس می‌داند که به اشتباه گرفتار خراب‌آباد شده است. این سروده به شرح ذیل است:
ای تنهای من!
ای گم شده جهان!
ای مرغ پر و بال شکسته!
ای طایر بلندپرواز قدس!
سرود تنهایی من نثار تو باد
من نیز طایر قدسم
که در این خراب‌آباد گرفتار آمده‌ام
مرغی پر و بال شکسته‌ام
که در وادی عدم گم گشته‌ام
آتشی مقدس در قلبم زبانه می‌کشد
روحم به امید معراج به پرواز درمی‌آید
می‌جوشم
می‌خروشم...
منبع:تسنیم
