عقیق:آیت‌الله  احمد مجتهدی در گفتاری کوتاه با بیان روایتی از امام صادق علیه السلام ارزش نماز و ویژگی خاص آن در تطهیر باطن را تشریح کرده است. 

قال صادق علیه السلام : لَوکَانَ عَلی بَابِ دارِ أحَدُکُم نَهرُ و اغتَسَلَ فِی کُلِّ یَومٍ مِنهُ خَمسَ مَرّات أکَانَ یَبقی فِی جَسَدهِ مِن الدّرنِ شَیءٌ؟ قُلتُ: لا. قَالَ: فَإنَّ مِثلَ الصَّلاةِ کَمِثلِ النَّهر الجَارِی کُلَّما صَلّی صَلاة کَفَرَت مَا بَینَهُما مِنَ الذُّنُوبِ.

اگر در کنار خانه شما نهری باشد و در روز پنج نوبت خود را در آن شست و شو دهید، آیا در بدن شما چیزی از آلودگی ها می ماند؟ هرگز! (انسان از آلودگی پاک می شود) نماز نیز مثل نهر جاری و روانی است که هرگاه بر پا می شود گناهان را می شوید و از بین می برد.

وسائل الشیعه، ج ۲، ص ۷

اگر از  مقابل خانه شما نهر آبی بگذرد و هر روز پنج بار خود را  در آن شستشو دهید  آیا واقعا چرک و کثافات و آلودگی در بدن شما خواهد ماند ، اگر کسی روزی پنج بار به حمام برود و خود  را  شستشو دهد آلودگی ها و چرک های ظاهری در بدن او نخواهد ماند .

 امام صادق علیه السلام نیز در این روایت نماز را به چشمه آبی تشبیه کرده اند که انسان هر روز روح وجان خود را در آن شستشو می دهد ، و کسی که این توفیق را داشته باشد و پنج نماز خود را بخواند ، تمام وجودش از آلودگی ها وگناهان پاک خواهد شد ، مگر گناهانی  که او را از دایره ایمان خارج  می کند .

اصرار برگناه ، غیبت ، نگاه به نامحرم ، خوردن مال حرام و ... اموری است که باعث  می شود انسان  دچار آلودگی هایی شود  و نماز او مورد قبول خداوند قرار نگیرد.

و شاعر نیز چه زیبا گفته است که :

ورنه موش دزد در انبار ماست

گندم اعمال چهل سال ما  کجاست

کسانی هستند که نماز می خوانند،  ولی نماز آنها قبول نیست،  زیرا آنها را از فحشا و منکر حفظ نکرده است .

 برخی از گناهان انسان را از دایره ایمان خارج می کنند و  در این صورت نماز آنان نماز نیست .

 منبع:حوزه

211008