عقیق:در سال های پس از انقلاب ، شعر حوزه پیشرفت خاصی پیدا کرد و امروز با جرأت می توان بیش از صد شاعر حوزه را نام برد که اشعار موفقی ارائه کرده اند. در میان این شاعران نویسندگانی یافت می شوند که دلداده نثر ادبی (نثر شاعرانه) هستند و کتاب های قابل توجهی منتشر کرده اند.

محسن عباسی ولدی از آن دسته روحانیونی است که استعداد قابل تحسینی در قالب «نثر شاعرانه» به خرج داده است . او این قالب را وسیله ای برای انتقال پیام می داند . پیامی که آقای عباسی از مذهب به مخاطب عرضه می کند سخت و دست نیافتنی نیست . او در نثرهایش می کوشد تا محتوا را در زرورقی از احساس پاک خود هدیه می کند، تورق «نثرهای شاعرانه » این نویسنده جوان مبین همین موضوع است.

ویژگی دیگری که در نثرهای شاعرانه روحانی خوش ذوق ما به چشم می خورد اعتراض است ؛ او که می داند اعتراض را هم باید با احساس پیوند دهد ، این گونه برخی مدعیان را می نوازد؛

«ای نقطه ی ثقل حیات

در کلاس های یوگا خودشان را می کشند

تا تمرکز بیابند

و خود را به آب و آتش می زنند

تا شاگردان را تمرکز بیاموزند.

مگر کسی نیست که به اینها بگوید

دلدادگان تو به اندازه ای از تمرکز رسیده اند

که لحظه ای ، حتی به اندازه چشم برهم زدنی،

هیچ طوفان و زلزله ای

نمی تواند آن ها را از تمرکز بیرون بیاورد؟»

حجت الاسلام عباسی با کلمات ساده و معمولی زلف واژه هایش را با مفاهیمی مثل انتظار گره می زند و از نظر من به اندازه ای که باید این یادداشت را برایش قلمی می کردم موفق بوده است.

مطالعه گسترده نویسنده مذکور در حوزه مذهب از او نویسنده ای خوش فکر و خوش قلم ساخته است.

به هر روی سه عنصر احساس ، عاطفه و اندیشه عناصری هستند که نثرهای شاعرانه روحانی خوش اندیش مارا آذین بسته اند.

گاهی اوقات در برخی از نثرهایش احساس غالب است، گاهی اوقات عاطفه و گاهی اندیشه. اما آنچه نثرهای آقای عباسی را زیبا ساخته است بوی معطر مذهب است که از لا به لای سطرهای قطعات ادبی اش به مشام می رسد. اگر کتاب های «بهانۀ بودن» و «منبع نور بهشت ، خندۀ تو فاطمه» را ورق بزنید به این ویژگی اساسی و بنیانی نثرهای شاعرانۀ وی خواهید رسید.

منبع:فارس

211008