عقیق: امیرالمومنین
امام علی(ع) به هنگام تلاوت آیه 6 سوره انفطار (ای انسان چه چیز تو را در برابر
پروردگار کریمت مغرور ساخته است) فرمود:
پس سستى دل را با استقامت درمان كن، و خواب زدگى چشمانت
را با بيدارى از ميان بردار، و اطاعت خدا را بپذير، و با ياد خدا انس گير، و ياد
آر كه تو از خدا روى گردانى و در همان لحظه او روى به تو دارد، و تو را به عفو
خويش مىخواند، و با كرم خويش مىپوشاند در حالى كه تو از خدا بريده به غير او توجّه
دارى پس چه نيرومند و بزرگوار است خدا و چه ناتوان و بى مقدارى تو، كه بر عصيان او
جرأت دارى، در حالى كه تو را در پرتو نعمت خود قرار داده، و در سايه رحمت او
آرميدهاى، نه بخشش خود را از تو گرفته،و نه پرده اسرار تو را دريده است.
متن حدیث:
قاله عند تلاوته: " یا ایها الانسان ما غرک بربک الکریم"
: ...فتداو منْ داء الْفتْرة في قلْبك بعزيمةٍ، ومنْ كرىالْغفْلة في ناظرك بيقظةٍ،
وكُنْ لله مُطيعاً، وبذكْره آنساً، وتمثّلْفي حال تولّيكعنْهُ إقْبالهُ عليْك،
يدْعُوك إلى عفْوه، ويتغمّدُكبفضْله، وأنْت مُتولٍّ عنْهُ إلى غيْره.
فتعالى منْ قويٍّ ما أكْرمهُ! وتواضعْت منْ ضعيفٍ ما
أجْرأك على معْصيته! وأنْت في كنف ستْره مُقيمٌ، وفي سعة فضْله متقلّبٌ، فلمْ
يمْنعْك فضْلهُ، ولمْ يهْتكْ عنْك ستْرهُ...
پی نوشت :
«نهج
البلاغه- خطبه223»
211008
