یکی از اعمال بسیار سفارش شده از سوی خداوند متعال و ائمه اطهار (ع) توبه ی حقیقی و عدم تکرار گناهان می باشد، چنانچه برای فرد بجاآورنده ی این عمل علاوه بر بخشش گناهان ، پاداش منحصر به فردی نیز بیان شده است.
عقیق: در این باره از پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) روایت شده است: هرگاه در شهری (سرزمینی) کسی از اعمال ناشایست خود توبه کند، خداوند به پاس جایگاه و برتری این بنده، تمام مردم آن شهر را مورد رحمت خود قرار داده و عذاب را از آنان و از مردگان آنان به مدت چهل روز برطرف می سازد و برتر از آن، گناه چهل سالِ مردگان را خواهد آمرزید، و نیز می فرمایند: التّائبُ مِنَ الذَّنبِ کَمَن لاذَنبَ لَه؛ توبه کننده از گناه مانند کسی است که هیچ گناهی نداشته است، و در جایی دیگر بیان می دارند: هر کس یک سال پیش از آن که بمیرد، توبه کند، خداوند توبه او را می پذیرد، سپس فرمودند: یکسال زیاد است؛ هر کس یک ماه قبل از فوتش توبه کند، خداوند توبه او را قبول می کند. مجدد فرمودند: یک ماه هم زیاد است؛ هر کس یک هفته پیش از مرگش توبه نماید، توبه اش در بارگاه خدا مقبول است. سپس فرمودند: یک هفته هم بسیار است؛ هر کس یک روز قبل از وفاتش توبه کند، خداوند توبه او را قبول می کند. باز فرمودند: یک روز نیز زیاد است؛ هر کس قبل از دیدن عزرائیل و چند لحظه مانده به مرگش توبه نماید، خداوند توبه اش را قبول می نماید.علاوه بر این از امام باقر (ع) نقل شده است: مومنی که از گناهان خویش توبه کند، تمام گناهان وی بخشیده می گردد و باید پس از آن کار نیک نماید.
عرض شد: اگر بعد از توبه و استغفار مجدد گناه کند و دوباره توبه کند چه حکمی دارد؟
امام باقر (ع) فرمودند: اگر بنده ی مومن از گناه خود پشیمان شود و مجدد توبه نماید، خداوند توبه ی او را می پذیرد.
عرض شد: اگر چند بار این کار را تکرار کند یعنی گناه نماید و مجدد توبه نماید چه حکمی دارد؟
حضرت فرمودند: هر لحظه که مومن به استغفار و توبه بازگردد، خداوند نیز به آمرزش او برمی گردد و گناهانش را می آمرزد و به درستی که خداوند بخشاینده و مهربان است؛ چرا که توبه را می پذیرد و از کردارهای بَد درمی گذرد، پس مبادا مومنان از رحمت خداوند ناامید باشند!
پی نوشت:
1- نوری طبرسی. مستدرک الوسائل، ج12: 123، 124، 126.
2- کلینی. کافی، ج2: 426، 431، 432.
3- آسوده. هشدارهای غیبی: 438، 443، 445.
2- کلینی. کافی، ج2: 426، 431، 432.
3- آسوده. هشدارهای غیبی: 438، 443، 445.
منبع:قدس
