عقیق: این مرجع تقلید در ابتدای درس خود با قرائت آیه 37 تا 46 سوره یاسین گفت: فهم این آیات کلید حل مشکل مبدا و معاد و نبوت است.

وی با بیان این‌که «هم عالم و هم آدم، مبدا و معاد دارد و چراغ راه مبدا و معاد، آن چراغ و سراج منیر است» گفت: هر کسی به این مبدا و معاد عارف شد به کمال رسید و هر کس که جاهل شد، از اسفل السافلین ضلالت گرفتار می‌شود.

این مرجع تقلید با اشاره به این‌که «مبدا، در امر سراسر این عالم در جریان است» افزود: دو حرکت در این عالم وجود دارد که اولین آن حرکت اما به تسخیر است و دومی توام بودن آن حرکت با نظام و نظام است؛ این مسئله کلید قفل توحید است.

وی گفت: روز و شب می‎گذرد و شب آن را از روز می‎گیرد به تعبیر قرآن چه گرفتن بهت‎انگیری؛ باز هم مطلب منعکس می‎شود در نتیجه آن گرفتن و در عمل و در میزان روز و شب که با هم برابر هستند.

وحید خراسانی اظهار کرد: به تدریج روزها از یک طرف بلند و شب‎ها کوتاه می‎شوند و این نظام همچنان در حال اجراست؛ نه یک شب کمتر و نه یک شب بیشتر؛ همیشه این نظام در حال تغییر در یک مدار مشخص توالی متناسب است.

این مرجع تقلید اظهار کرد: نه آفتاب قدرت درک شب را دارد و نه شب می‎تواند خورشید را در خود جای دهد؛ حرارت خورشید و شکل این حرارت از منبعی که 1 میلیون و 300 برابر زمین است باعث ایجاد فصول در روی کره زمین و نظام بخشی به زندگی آدمی می‎شود.

وی گفت: این قدرتی که این خورشید با این عظمت که یک ستاره معمولی در جمع ستارگان آسمان است را به این دقت در مدار خود می‎چرخاند که ذره‎ای نقص در این جریان تمام زندگی بشر را زیرورو خواهد کرد، بیانگر حکمت و قدرت لایزال الهی است.

وحید خراسانی افزود: ماه در اول ماه چون گمشده‎ای است که همه با وسیله با دنبال آن هستند و در وسط ماه کمال می‎یابد تا به بدر تمام برسد و پس از آن دوباره گم می‎شود و پیدا می‎شود؛ این حرکت دقیقا منطبق بر حرکت انسان بر روی این کره خاکی است.

وی اظهار کرد: این سران کشورها و ابرقدرت‎هایی که این همه در دنیا جار و جنجال به پا می‎کنند فراموش می‎کنند که از لقاح اول و اسپرم در تخمکی قرار گرفتند که با ذره بین هم دیده نمی‎شود و پس از چند سال عمر دوباره از بین خواهند رفت؛ آنها این سیر را فراموش کرده‎اند که این گونه برای مردم و نظام خلقت و خدا عربده کشی می‎کنند.

این مرجع تقلید اظهار کرد: اگر کسی این سیر را ببیند و دقت کند عزیز می‎شود و زندگی‌اش تغییر پیدا می‎کند و از همه مهمتری خشییت پیدا می‎کند؛ چیزی که بسیاری از مردم آن را فراموش می‎کنند.

وی گفت: نتیجه این بحث آن است که بفهمیم که هیچ نمی‎فهیم و بدانیم که هیچ نمی‎دانیم و هیچ نیستیم.