عقیق: مرحوم علامه جعفری در مقدمه این شرح از زحمات همه شارحان نهج البلاغه قدردانی می‌کند و می گوید"هر یک از آنان در جهتی کوشیده اند و تمام جهات هم لازم و مفید است. آنچه من دوست داشته و مایل بودم در این شرح پیگیری کنم،مشروح و تطبیقی بحث کردن بود.

به مناسبت سالروز ولادت حضرت امیرمومنان علی(ع) بخشی از جملات مرحوم علامه جعفری در خصوص نهج البلاغه و مولای متقیان را مرور می‌کنیم.

جلوه والای نهج البلاغه

علامه جعفری(ره) می گویند:سخنان نهج البلاغه جلوه والایی از ابعاد گوناگون یک انسان پوینده در مسیر کمال برین است. طبیعی است که این سخنان ، توهّمات بی پایه و جزئیّات زودگذر و ذوق پردازی های شاعرانه و افسانه گویی های تخدیرکننده نیست . محتویات این سخنان ، به همان اندازه واقعیّت دارد که انسان در طبیعت وابسته به آفریننده طبیعت ، می تواند راه هدف اعلای زندگی خویش را در پیش گیرد.

جامعه ای که علی را جدّی نگیرد ...

این عالم و متفکر جهان اسلام در بخش دیگری از شرح خود به نهج البلاغه در شرح جامعه‌ای که شخصیت والایی همچون امام علی(ع) را جدی نگیرد چنین می‌فرماید"آری، بدون مبالغه و تأثرات از احساسات لذت بار ولی بی اساس و زودگذر، با کمال صراحت و جدیت می گویم: طرز تفکّرات و رفتار امیرالمؤمنین(ع) در ارتباطات چهارگانه : ارتباط انسان با خویشتن ؛ارتباط انسان با خدا؛ ارتباط انسان با جهان هستی  و ارتباط انسان با همنوع خود، از بهترین دلایل اثبات هدفدار بودن هستی و انسان است. هدفی که بالاتر از لذایذ و امتیازات زندگی مادی آدمی است.

بنابراین جامعه ای که شخصیتی مانند امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب(ع) را که همه گفتارها و کردارها و اندیشه هایش حقّ بوده، جدّی نگیرد و موجودیّت خود را به وسیله تعلیم و تربیت او تکامل نبخشد، بدیهی است با چه نتایجی مواجه خواهد گشت . اگر بشریّت با این قیافه ملکوتی از نزدیک آشنا بود و از تعلیم و تربیت او برخوردار می شد، امروزه کمال او به کجا رسیده بود؟