عقیق: عمرو بن سعيد بن هلال ثقفى، گويد: به امام صادق(ع) گفتم: من چند سال يك بار به شما برخورم، چيزى به من بگو كه بدان كار كنم.

فرمود: به تو سفارش كنم به تقوى از خدا و ورع و كوشش و بدان كه كوشش بى‏ ورع سود ندهد.

يزيد بن خليفه، گفت: امام صادق (ع) به ما پند و دستور داد و ما را به زهد واداشت و سپس فرمود:
بر شما باد به ورع زيرا بدان چه نزد خدا است، نتوان رسيد جز به وسيله ورع. 
امام صادق (ع)، فرمود:
كوشش بى‏ ورع سود نبخشد.

امام باقر (ع)، فرمود:
سخت‏ترين عبادت ورع است.

أبو الصباح كنانى به امام صادق (ع) عرض كرد: ما از مردم چه‏ ها بينيم درباره شما؟
امام صادق (ع) فرمود: چيست آنچه از مردم درباره من بينى؟ گفت: هميشه ميان ما و مردى گفتگو شود و او مى ‏گويد: جعفرى خبيث.
سپس فرمود كه: مردم شما را به من نسبت دهند و از شما به من تعبير كنند؟ أبو الصباح گفت: آرى.
فرمود: به خدا چه كم از شما پيرو جعفر هستند، همانا اصحاب من كسى است كه ورع شديد دارد و براى آفريننده خود كار كند و اميد ثواب او را دارد، اينانند ياران من.

از امام باقر (ع)  است كه فرمود:
خدا عز و جل فرمايد: اى آدمى ‏زاده، از آنچه بر تو حرام كردم كناره كن تا از پارساترين مردم باشى.

از حفص بن غياث، گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم پارساترين مردم كيست؟
فرمود: آنكه از هر چه خدا عز و جل حرام كرده است بر حذر باشد.

از ابى اسامه  شنيدم امام صادق (ع) مى ‏فرمود:
بر تو باد به تقوى از خدا و به پارسائى و كوشش و راستگوئى و امانت پردازى و خوش اخلاقى و خوش همسايگى، شما بى ‏زبان به سوى خود دعوت كنيد، و زيور مذهب باشيد نه ننگ آن، بر شما باد به درازى ركوع و سجود، زيرا هر كدام شما ركوع و سجود را به درازا كشد، ابليس از دنبالش به فرياد آيد و گويد: واى بر من، آدمى فرمان برد و من نافرمانى كردم، او سجده كرد و من سر باز زدم.

على بن ابى زيد از پدرش، گفت: من نزد امام صادق(ع) بودم كه عيسى بن عبد الله قمى نزد او آمد و به او خوش آمد گفت: و او را نزد خود نشانيد و سپس فرمود: اى عيسى بن عبد الله، از ما نيست و ارجمندى ندارد كسى كه در شهرى باشد كه ۱۰۰ هزار و اندى در آن هستند و يكى در آن شهر از او پارساتر باشد(يعنى از مخالفان مذهب شيعه زيرا خود شيعه شايد كه بر هم برترى داشته باشند .(

از عمرو بن سعيد بن هلال كه به امام صادق(ع) گفتم: به من سفارشى كن.
فرمود: تو را سفارش كنم به تقوى نسبت به خدا و به پارسائى و كوشش و بدان كه كوشش بى‏ پارسائى سود ندهد.