در آیه ۱۱۰ از سوره بقره می خوانیم:
»وَ أَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ.«
»و نماز را برپا داريد و زكات را پرداخت نماييد و هر خيرى كه براى خود از پيش مى‏فرستيد، آن را نزد خدا (در سراى ديگر) خواهيد يافت، همانا خداوند به اعمال شما بيناست.«
* نماز و زکات دو دستور سازنده و مکمل همدیگرند. نماز رابطه بین انسان و پروردگار را اصلاح می نماید و زکات رمز همبستگی در جامعه است. لذا جامعه ای موفق و پیروز است که مردمانش هم در رابطه با خدای خود توفیق داشته باشند و هم با یکدیگر متحد بوده و از لحاظ روحی و جسمی نیرومند باشد.
** برای خداوند زحمتی ندارد تا مشکل مالی بندگانش را خودش تقبل نماید ولی پروردگار دوست دارد تا بندگانش را آزمایش نموده و پس از توفیق در آزمایشات بر درجاتشان بیفزاید. لذا ابتدا فرمان به نماز می دهد و پس از اینکه نمازگزار با خدای خود ارتباط برقرار کرد حالا باید از خلق الله غافل نشود. این غافل نشدن هم با برطرف نمودن نیاز برادران مومن انجام می شود که یکی از موارد بارز آن رفع مشکلات مالی و اقتصادی است.
*** در آیات قرآن کریم به این نکته نیز اشاره شده که اگر توانایی حل مشکلات مالی برادران خود را ندارید بهترین کار اینست که آنها را با نیکی و خوش زبانی راهنمایی کنید و چه بسا این همدلی و کمک فکری از کمک های مالی بهتر و مقبول تر باشد. ضمناً زکاتی که در آیات قرآن بیان شده عام است و شامل زکات اصطلاحی (که به طلا و نقره و گار و گوسفند و... تعلق می گیرد) و سایر انفاق های مالی واجب و مستحب می شود که در آینده به آن می پردازیم.