عقیق: مرحوم
سيّد محسن امين در كتاب شريف خود آورده است:
روزى شخص عرب بيابان نشينى به حضور مبارك امام محمّد
باقر(ع) شرف حضور يافت و عرضه داشت: آيا شما خدايى را كه عبادت و ستايش
مى نمايي، تاكنون ديده اى؟ !
حضرت باقرالعلوم(ع) در پاسخ او فرمود: من هرگز
چيزى را كه نبينم، اطاعت و عبادت نمى كنم.
عرب بيابان نشين گفت: چگونه او را ديده اى؟ !
حضرت فرمود: خدا را با چشم و ديد ظاهرى نمى توان ديد؛
وليكن مى توان او را با چشم دل و نيروى درون مشاهده نمود، چون حقايق امور و اشياء
به وسيله فهم و شعور درونى درك و تحصيل مى گردند.
و سپس در ادامه فرمايشاتش افزود: خداوند سبحان با حواسّ ظاهرى قابل حسّ
و لمس نيست، او را نمى توان با مردم و ديگر موجودات مقايسه نمود؛ بلكه او به وسيله
آيات و نشانه‌ها شناخته مى گردد، همچنين او به وسيله علامات و حركات جهان طبيعت،
قابل وصف و درك مى باشد. او خدائى است كه مانند و شريكى ندارد و قابل مقايسه با
هيچ موجودى نيست. (أعيان الشّيعة: ج ۱، ص ۶۵۱)
حقير گويد: براى خداشناسى به ترجمه و تفسير آية الكرسى و
نيز سوره توحيد مراجعه شود.
پی نوشت:
چهل داستان و چهل حديث از امام محمد باقر(ع)، نوشته عبداللّه صالحى.
منبع:حج
211008
