خدا را چگونه مى توان ديد؟

عقیق: مرحوم سيّد محسن امين در كتاب شريف خود آورده است:
روزى شخص عرب بيابان نشينى به حضور مبارك امام محمّد باقر(ع) شرف حضور يافت و عرضه داشت: آيا شما خدايى را كه عبادت و ستايش مى نمايي، تاكنون ديده اى؟ !
حضرت باقرالعلوم(ع) در پاسخ او فرمود: من هرگز چيزى را كه نبينم، اطاعت و عبادت نمى كنم.
عرب بيابان نشين گفت: چگونه او را ديده اى؟ !
حضرت فرمود: خدا را با چشم و ديد ظاهرى نمى توان ديد؛ وليكن مى توان او را با چشم دل و نيروى درون مشاهده نمود، چون حقايق امور و اشياء به وسيله فهم و شعور درونى درك و تحصيل مى گردند.
و سپس در ادامه فرمايشاتش افزود: خداوند سبحان با حواسّ ظاهرى قابل حسّ و لمس نيست، او را نمى توان با مردم و ديگر موجودات مقايسه نمود؛ بلكه او به وسيله آيات و نشانه‌ها شناخته مى گردد، همچنين او به وسيله علامات و حركات جهان طبيعت، قابل وصف و درك مى باشد. او خدائى است كه مانند و شريكى ندارد و قابل مقايسه با هيچ موجودى نيست. (أعيان الشّيعة: ج ۱، ص ۶۵۱)
حقير گويد: براى خداشناسى به ترجمه و تفسير آية الكرسى و نيز سوره توحيد مراجعه شود.

پی نوشت:

چهل داستان و چهل حديث از امام محمد باقر(ع)، نوشته عبداللّه صالحى.

منبع:حج

211008