عقیق: هشام بن سالم گفت: امام صادق(ع) فرمود: از پدرم شنيدم و او از پدرش شنيد كه مردى نزد امير المؤمنين(ع) از جاى برخاست و به او گفت: يا امير المؤمنين! پروردگارت را با چه چيزى شناختى؟

فرمود :با به هم خوردن عزم و اراده و شكسته شدن همّت، هر گاه كه چيزى را قصد كردم، خدا ميان من و قصدم حايل شد و من چيزى را اراده كردم ولى قضاى الهى با آن مخالفت نمود، پس دانستم كه سامان دهنده كارها كسى غير از من است. 

آن شخص گفت: چگونه سپاس نعمت‏ هاى خدا را به جاى آوردى؟ 
فرمود: به بلايى توجه كردم كه از من دور كرده و ديگرى را به آن مبتلا ساخته است، پس دانستم كه به من نعمت داده و سپاسگزارى كردم. 

آن شخص گفت: براى چه ملاقات او را دوست دارى؟
فرمود: وقتى ديدم كه او دين فرشتگان و پيامبران و انبياى خود را براى من برگزيده، دانستم كه كسى كه مرا اين گونه گرامى داشته، مرا فراموش نمى‏ كند، پس ملاقات او را دوست داشتم.