عقیق:در بعضی از روایات دارد که اعمال ما
که این فرشتهها ثبت و ضبط می کنند، هر روز به
پیغمبر اکرم عرضه می شود.
در اینجا این پیش می آید که وقتی عرضه می‌شود، آیا نوشته را می برند که آقا می بیند که مثلاً چنین کاری کردم، خبر به آقا میرسد یا خود عمل را میبرند؟اگر من بدانم کاری که دارم می کنم مینویسند و بعد می برند می دهند به شخصی مثل پیغمبر و ایشان از کار من مطلع می‌شود؛ یا اینکه نه، خود کار را میبرند، نفس عمل را به پیغمبر اکرم عرضه می کنند، چه می شود؟
روایتی از امام صادق(صلواتاللهعلیه) است که فرمودند: قال(علیهالسلام) إِنَّ أَعْمَالَ الْعِبَادِ تُعْرَضُ عَلَى رَسُولِ الله كُلَّ صَبَاحٍ أَبرَارَهَا وَ فُجَّارَهَا فَاحْذَرُوا فَليَسْتَحْی أَحَدُكُمْ أَن يُعْرَضَ عَلَى نَبيّه الْعَمَلُ القبيح
برای این که تا حدودی این روایت را تثبیت کرده باشم، این آیه شریفه را میخوانم که می فرماید: وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى الله عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ سَتُرَدُّونَ إِلى عالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ بما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
هرکاری میخواهی بکنی بکن، امّا این را بدان که این عمل تو را خدا، پیغمبر و مؤمنین می بینند. خجالت بکش! حیا کن که یک وقت نکند عمل زشتت را ببرند نشان آقا رسول الله بدهند.
در روایات نقش «حیا» را تحت عنوان لباس بیان می کنند. من دو روایت از پیغمبر اکرم می خوانم؛ قال رسولالله(صلی اللهعلیه وآله و سلم): الْإِيمَانُ عُرْيَانٌ وَ لِبَاسُهُ الْحَيَاء
در روایتی دیگر حضرت می فرماید: الْإِسْلَامُ عُرْيَانٌ فَلِبَاسُهُ الْحَيَاء
حضرت بحث عریانی را مطرح میکنند. میگوید مثل این می ماند که ایمان لخت است و حیاء هم لباسش است.
لباس آن را حفظ می کند، لباس نباشد سرما میخورد. بعد هم می افتد میمیرد، تمام شد رفت!
اگر حیاء برود، ایمان هم می رود، انسانیّت هم می رود.
وقتی که حیاء رفت، ایمان و انسانیت می رود؛ چون حیاء پوششی برای ایمان است، این را به شما عرض کنم که نعوذ بالله نه تنها ایمان میرود؛ بلکه انسان به خطرناک ترین چیز، یعنی وادی کفر و انکار کشیده می شود.
واقعیّتها را می بیند، حتی واقعیّتها در باب مفاسد دامنش را هم می گیرد؛ در عین حال باز انکار میکند، به این میگویند: کفر جحودی.
پی نوشت:
از مباحث اخلاقی مرحوم آیت الله آقا مجتبی تهرانی (ره)
منبع:جام
211008
