عقیق: بارها شنیده ایم، دلی که عرش خدا است، کینه در آن راهی ندارد؛ پس چگونه می توان در دل یاد خدا و کینه دیگران را تومان جای داد!؟ در بررسی این موضوع با حجت الاسلام علی فرخ، مدیر حوره علمیه اباصالح (عج) فردیس کرج به گفتگو پردا خته ایم که از نظرتان می گذرد: 

فکر جدیدی که دین را از بین می برد
مدیر حوره علمیه اباصالح (عج) فردیس کرج گفت: امیرمومنان (ع) در نهج البلاغه می فرمایند: "بپرهیزید از کینه ورزی نسبت به همدیگر که آن باعث از بین بردن دین شما می شود"؛ و این مطلب واضحی است چون با غرض ورزی و کینه ورزی انسان تمام افکار خودش را به کناری می گذارد و این عنصر موجب اشاعه نوعی فکر جدید در آن جهت می شود.
وی افزود: بنابراین کینه ورزی سبب می شود همه خوبی های دیگران فراموش شده بلکه بدی های آن ها را زنده کنیم که باعث نوعی افکار جدیدی در جهت کینه روزی شود.

عنصری که انسان را از عدالت خارج می کند
این استاد عرفان اظهار کرد: کینه ورزی باعث می شود عدالت از انسان سلب شود چون افکار وی را تحت الشعاع قرار داده و از عدالت انسان را خارج می کند؛ در کتب اخلاق می خوانیم که اگر غضب انسانی تحت شعاع عقل قرار نگیرد چه مفسده های عظیمی به بار می آورد بلکه اگر غضب که باعث کینه ورزی است و ریشه آن است مسلط بر عقل انسان گردد، تمام عقل را در جهت خود هدایت می کند و باعث چه بی عدالتی ها که نمی شود و چه ظلم ها که به وجود نمی آورد چون در اساس خلقت دو نیروی شهوت و غضب باید تحت نظارت عقل قرار گیرد و بر تدبیر عقل وارد امور شود.
وی تاکید کرد: انسانی که در او کینه ورزی رشد می کند، عفو و گذشت از وی رخت می بندد و حاضر نیست از بدی دیگران و از ظلم آنها در گذرد بلکه همیشه درصدد انتقام از دیگران است.

علاج کینه در گرو ایمان به مبدأ خیر است
حجت الاسلام فرخ تصریح کرد: اصل علاج همه اینها نخست پایبندی به دین و ایمان به خداست که مبدأ همه خیرات است و چنان که باعث علاج همه دردهای نفسانی می شود چون ریشه همه مرض های نفسانی به ضعف نفس و عدم رشد وی در سایه ایمان و عقل است. با معرفت نسبت به خداوند و عمل به آن در طی زندگی همه این دردها همچون کینه، مال اندوزی و حب به دنیا که راس بدی هاست و همه اینها را در خود جای می دهد از او رخت می بندد.

جلال و جمال الهی در این وقت در قلب انسان می تابد
وی با اشاره به حدیث" القَلْبُ حَرَمُ اللهِ فَلا تُسْکِنْ فِی حَرَمِ الله غیَرَ الله" بیان کرد: این شاید همان مطلب نفس مطمئنه است؛ این اصل حاصل نخواهد شد مگر با امتحان های الهی و رشد و تعالی نفس از آن حالت بالقوه به درجات ایمان الهی و در نهایت به درجه ای که تمام تار و پود نفس انسان است با بیانات الهی روشن و منور گردد و هیچ نقطه تاریک یا ظلمانی در نفس موجود نباشد.
این استاد حوزه و دانشگاه بیان کرد: در این زمان است که قلب انسانی حرم امن الهی می شود و جایگاه تابش جمال و جلال الهی؛ ولی اگر در اول خلقت انسان به او گفته می شود که قلبت باید حرم الهی باشد، آن بالقوه است نه بالفعل، یعنی اکنون از حرم بودن در آن نمی توان چیزی یافت، می توان به وسیله امتحان های الهی و سربلند آمدن از آن امتحان ها به آن درجات رسید:" وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ" در این وقت بود که خداوند مقام امامت و پیشوایی بر انسان ها را به او عطا کرد و آن چنان این مقام لذت بخش بود که حضرت ابراهیم(ع) عرض کرد: و من ذریتی؟ آیا به بچه هایم این مقام می رسد که پاسخ آمد:" لاینال عهدی الظالمین" یعنی این مقام به انسان هایی که در ظلم حتی از نوع کوچک آن باشد، نمی رسد.
مدیر حوره علمیه اباصالح (عج) فردیس کرج یادآور شد: ظالم به کسی گفته می شود که در مخالفت با حق گام بردارد؛ پس با این مطالب انسان هایی کینه و بغض از دیگران را به دل می گیرند که در درجات پایین نفسانی باشند. اینان به دلیل ضعف نفس و عدم پشتیبانی از معارف الهی و دفاع صحیح به ناچار به کینه و انتقام روی می آورند و آن را در دل خود جای می دهند پس باید مسلح به بیانات الهی و آیات ربانی شویم و در زندگی با صبر و تحمل آنها را به کار بندیم تا از این مرض نفسانی بیرون آییم.

منبع:شبستان

211008