عقیق: روزه عنوان خاطره‌اي از خانم زهره رئيسي از دانشجويان زمين شناسي دانشگاه پيام نور بروجن است كه با هم مي‌خوانيم؛
يك سال منتظر بودم؛ چون اسمم جزء ذخيره‌ها بود و اون سال ما را نياوردند. حالا بعد از يك سال اومدم، نمي‌دونم حكايتش چي بود؟ ! ولي خدا يك سال بهم فرصت داد؛ چون خودمو كمي از بقيه سال‌هاي گذشته عمرم بيشتر شناختم.
روزي كه توي اون سالن اسمم در نيومد، من روزه بودم به نيت اينكه اسمم در بياد؛ ولي چون اسمم رو نشنيدم، روزه ام را خوردم! مي‌گفتم: خدايا! قهرم؛ ولي نمي‌دونستم با خودم و خدا قهر كردم.
بعد از چند روز فهميدم دوباره قرعه كشي شده و اسمم در اومده. اون روز خيلي گريه كردم؛ چون خدا محكم زد توي دهن آدمايي مثل من كه صبر و تحملشون كمه و از رحمت خدا غافلن!
خيلي پشيمون شدم، چون حتي اون روز كه اسمم در نيومد، هم حس رفتن داشتم؛ هيچ به اين فكر نمي‌كردم كه اسمم در نياد. مي‌گفتم اسم من در مي‌آيد.
آخر هم دراومد، ولي با كلي سختي كه تا الآن تحمل كردم. اين هم كفاره روزه شكسته من بود؛ هيچ وقت از رحمت خدا نااميد نشيد. به اميد اينكه هر روزتان و هر كلامتان خدا باشد و خدا.

منبع:حج

211008