عقیق: روزى مهدى عباسى، در خواب دید، صورتش سیاه شده است. همینكه از خواب بیدار شد خیلى مضطرب و آشفته حال گردید. و تمام مُعبرّین را جمع كرد و خوابش را براى آنها نقل نموده و از تعبیرش سؤال كرد. همگى از تعبیر آن عاجز شدند و گفتند: این خواب را فقط ابراهیم كرمانى استادِ معبّرین عصر، مى تواند تعبیر كند. خلیفه او را براى تعبیر، دعوت كرد.

وقتى آن استاد فرزانه حاضر شد، خلیفه خواب خویش را براى او نقل كرد، ابراهیم گفت: اى خلیفه! شما هیچ ناراحت نباشید چونكه تعبیر این خواب، خیلى خوب و خوشحال كننده است، و خداوند متعال، فرزند دخترى به شما عنایت خواهد كرد. خلیفه گفت : از كجا مى گوئى؟ ابراهیم پاسخ داد: از كلام نورانى قرآن؛ زیرا خداوند مى فرماید: وَ اِذا بُشِّرَ اَحَدُهُمْ بِالاُْنْثى ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدّاً وَ هُوَ كَظیمٌ  هرگاه به یكى از آنان مژده دهند كه دخترى برایت متولد شده صورتش سیاه مى شود و بشدت خشمگین مى گردد.(1)

مهدى عباسى، از این تعبیر بسیار خوشنود شد و امر كرد تا ده هزار درهم بعنوان هدیه به او بدهند؛ و درست پس از گذشتن چند ماه، خداوند متعال، دخترى به خلیفه كرامت فرمود؛ خلیفه بعد از تولد فرزندش، دوباره یكهزار درهم دیگر، به ابراهیم معبّر فرستاده و مقام او را گرامى داشت.(2)

پی نوشت ها:

1- نحل / 58.

2- ثمرات الانوار، ص 223-224.

پاک نیا، عبدالکریم، جلوه هایی از نور قرآن در قصه ها، مناظره ها و نکته ها

 منبع:جام

211008