عقیق: حجت الاسلام عبدالحسین خسروپناه در برنامه شب آسمانی که از شبکه قرآن و سیما پخش می شود، اظهار داشت: عرفان شامل دو جمله خدا کیست و انسان کیست، می باشد و بسیاری عرفان را در طی الارض و سیر وسلوک می دانند اما عرفان در همین زندگی روزمره است زیرا عرفان رعایت حق الناس و حق الله و همچنین پیداکردن ضعف های رفتاری مان می باشد.

وی در ابتدا گفت: در عرفان دو مبحث عرفان عملی و عرفان نظری مطرح است که عرفان عملی در حقیقت مربوط به سیر و سلوک است و عرفان نظری تحقق نگرش توحیدی به جهان و آدم است که این نگرش در حقیقت همان جهان بینی الهی است و در حقیقت عرفان عملی مانند جاده است و عرفان نظری مانند چراغ است.

این پژوهشگر مذهبی ضمن معرفی کتاب مقالات آیت الله محمد شجاعی افزود: درجه ای از معرفت الهی را هر انسانی حتی کسی که هیچ تحصیلی هم ندارد، می تواند کسب کند. مثلا مرحوم رجبعلی خیاط و مرحوم دولابی از جمله کسانی بودند که هیچ تحصیل خاصی هم نداشتند اما به درجاتی عرفانی رسیده بودند.

وی افزود: البته اگر کسی فلسفه بخواند و عرفان نظری کلاسیک بخواند ممکن است بتواند نگرشی عمیق تر بیابد اما از طرفی کسانی هم هستند که استاد عرفان هم هستند اما به درجه ای نرسیده است بنابراین تحصیلات معیاری نیست.

خسروپناه اضافه کرد: من در یکی از روستاها خدمت عارفی رسیدم که هیچ تحصیلی هم نداشت و حتی قرآن هم از روی ترجمه اش می خواند این عارف بزرگ چنان با زبان محلی با خدای خود زلال و پاک صحبت می کرد و چنان به درجه ای از عرفان رسیده بود که انسان به توحیدش غبطه می خورد.

وی همچنین گفت: اگر انسان با خودش صادق باشد و بخواهد مسیر را درست طی کند، خدا به او کمک خواهد کرد و به مراحلی خواهد رسید و بعد پیچیدگی هایی وجود دارد که در این زمان است که به استاد نیاز دارد ولی استاد عرفان باید عارف مجتهد باشد اما استاد عارف اگر شاگردی، اهل باشد، خودش او را پیدا خواهد کرد.

این استاد فلسفه اسلامی ضمن بیان مراحل عرفان گفت: اولین منزل عرفان یقظه است و این به آن معناست که انسان باید بیدار شود و بداند به جز این دنیا، دنیای دیگری هم وجود دارد یعنی از غفلت بیدار شده و بداند دل بستن به سیاست و ثروت و علم انسان را غافل خواهد کرد.

وی افزود: مرحله دوم عرفان توبه است و توبه به معنای پاک کردن خود از آلودگی هاست، منزل بعدی طلب است و طلب یعنی این که از خداوند فضائل را طلب کنیم که یکی از مهم ترین فضائل که به انسان عارف داده می شوداحسانی است که عین ذات عارف می شود و مرحله چهارم عرفان مراقبت از فضائلی است که خداوند عنایت کرده است.

خسروپناه در ادامه گفت: شخصی خدمت پیامبر(ص) عرض کرد چه کنم تا از دنیا رفتم، اهل بهشت شوم که پیامبر فرمود پیشانی پدر و پای مادرت را ببوس و آن شخص پرسید اگر از دنیا رفته باشند چه کنم که آن حضرت فرمود قبرشان را ببوس. بنابراین اگر جوانی دنبال عرفان باشد باید از او پرسید که تا چه اندازه به پدر و مادرش احترام می گذارد.