۰۵ آذر ۱۴۰۳ ۲۴ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۲۶ : ۱۰
دعای آیت الله بهجت برای امام زمان(عج)
عارف وارسته حضرت آیة الله بهجت درباره امام زمان(عج) فرمودند: حضرت غائب (عج) دارای بالاترین علوم است؛ و اسم اعظم بیش از همه در نزد خود آن حضرت است. با این همه، به هر کس که در خواب یا بیداری به حضورش مشرّف شده، فرموده است: برای من دعا کنید.(۱)
عقیق: آیت الله بهجت می فرمودند: آیا نباید در فکر باشیم و با تضرّع و زاری برای
ظهور فرج مسلمان‌ها و مصلح حقیقی: حضرت حجت (عج) دعا
کنیم؟!(۲)
شرایط
خواندن دعای فرج
از مهم‌ترین دعاها، دعای فرج امام زمان(عج) است. دعای تعجیل فَرج، دوای دردهای ما است.(۳) روایت دارد که در آخرالزّمان
همه هلاک می شوند به جز کسی که برای فرج دعا می کند. گویا همین دعا برای فرج، یک
امیدواری است و یک ارتباط روحی با صاحب دعا است. همین، مرتبه ای از فرج است.(۴)
خواندن دعای فرج در نظر ایشان همراه با شرایطی به شرح
زیر است:
۱. توبه از گناهان
آیة الله بهجت می فرمودند: بهترین کار برای به هلاکت
نیفتادن در آخرالزّمان، دعای فرج امام زمان(عج) است؛
البته دعایی که در همه اعمال ما اثر بگذارد. قطعاً اگر کسانی در دعا جدّی و راستگو
باشند، مبصراتی (دیدنی‌هایی) خواهند داشت. باید دعا را با شرایط آن خواند و «توبه از
گناهان» از جمله شرایط دعا است.
ایشان می‌فرمودند: ترک واجبات و ارتکاب محرمات، حجاب و
نقاب دیدار ما از امام زمان (عج) است.
تا رابطه ما با ولیّ امر، امام زمان (عج) قوی نشود، کار ما درست نخواهد شد.و قوّت رابطه ما با ولیّ امر (عج) هم در اصلاح نفس است.(۵)
ترك معصیت، حاصل نمی شود به طوری كه ملكه شخص بشود، مگر
با دوام مراقبه و یاد خدا در هر حال و زمان و مكان و در میان مردم و در خلوت.(۶)
اگر جلوی خود را در ارتكاب معاصی نگیریم، حالمان به
انكار و تكذیب و استهزا به آیات الهی، و یا به جایی می رسد كه از رحمت خدا ناامید
می شویم!
اگر به قطعیّات و یقینیّات دین عمل کنیم، در وقت خواب و
به هنگام محاسبه پی می بریم که از کدام یک از کارهایی که کرده‌ایم قطعاً حضرت امام
زمان(عج ) از ما راضی است؛ و از چه کارهایمان قطعاً ناراضی
است.(۷)
۲. خلوص و صدق نیّت در دعا
راه خلاص از گرفتاری ها، منحصر است به دعا کردن در خلوات
برای فرج ولیّ عصر (عج)؛ نه دعای همیشگی و لقلقه زبان...،
بلکه دعای با خلوص و صدق نیّت و همراه با توبه.(۸)
۳. توسل به امام همراه با تضرّع و زاری
آیة الله بهجت می فرمودند: ابتلائات شیعه امروز بسیار
زیاد است. از ظلم و ستم و بلا و فشاری که بر سر اسلام و مسلمانان به خصوص اهل
ایمان می‌آید، کارد به استخوان رسیده است. بیماری‌های مختلف و حوادث زیاد شده است.
باید در مشاهد مشرّفه و مواقف مهمّه برای رفع ابتلائات شیعه دعا کرد و تضرّع نمود.
ما باید از همه بخواهیم که متوسل شوند و دعا کنند و تضرّع نمایند تا بلکه فرجی حاصل
شود. دعای فرج اگر موجب فرج عمومی نشود برای دعا کننده موجب فرج خواهد بود. إن‌شاءالله
چنانچه در بعضی از روایات آمده: «دعا کنید که در آن فرج شماست».
برخی از مردم به مرحوم آقای شیخ حسنعلی تهرانی متوسل می‌شدند
و نتیجه می‌گرفتند؛ ولی متوجّه امام عصر(عج) نیستند. ما
باید به بیش از این ها به امام عصر(عج) متوسل باشیم؛ تا
نتیجه بگیریم. اگر اهل ایمان، پناهگاه حقیقی خود حضرت صاحب الزمان (عج) را بشناسند و به آن پناه برند؛ امکان ندارد که از آن ناحیه مورد
عنایت واقع نشوند.
۴. مقدّم دانستن تعجیل در فرج بر سایر
حاجات خود
آیة الله بهجت پیرامون مقدّم دانستن تعجیل در فرج بر
سایر حاجات خود می فرمودند: افسوس که همه برای برآورده شدن حاجت شخصی خود به مسجد
جمکران می روند، و نمی دانند که خود آن حضرت چه التماس دعایی از آنها دارد که برای
تعجیل فَرَج او دعا کنند!(۹)
هر کدام در فکر حوایج شخصی خود هستیم، و به فکر آن حضرت
[امام زمان (عج)] – که نفعش به همه برمی گردد و از اهمّ ضروریّات است -
نیستیم!(۱۰)
و در نهایت در نظر آیه الله بهجت «مهم تر از دعا برای
تعجیل فرج حضرت مهدی (عج) دعا برای بقای ایمان و ثبات قدم
در عقیده و انکار نکردن حضرت تا ظهور او می باشد.» (۱۱)
به افرادی که پیش از ظهور در دین و ایمان باقی می مانند
و ثابت قدم هستند، عنایات و الطاف خاصی می شود.(۱۲) لازم نیست که انسان
در پی این باشد که به خدمت حضرت ولی عصر (عج) تشرّف حاصل
کند؛ بلکه شاید خواندن دو رکعت نماز، سپس توسّل به ائمه (ع) بهتر از
تشرّف باشد.(۱۳)
در پایان آوردن این سوال از آیت الله بهجت خالی از لطف
نیست که فردی به ایشان عرض کرد:
این حقیر مشتاق زیارت امام عصر حضرت حجّت بن الحسن
العسکری(عج) می باشم، از حضرت عالی تقاضا دارم که مرا دعا
کنید که به این سعادت نائل شوم! آیه الله بهجت در جواب فرمودند: زیاد صلوات، اهدای
وجود مقدّسش نمایید، مقرون با دعای تعجیل فرجش؛ و زیاد به مسجد جمکران مشرّف شوید،
با ادای نمازهایش.(۱۴) الّلهمّ
صلّی علی محمّد و ال محمّد و عجّل فرجهم.
پی نوشت ها:
۱. در محضر بهجت، ج ۲، ص ۲۹۹.
۲. همان، ص ۳۸.
۳. همان، ج ۱، ص ۳۶۳.
۴. گوهرهای حکیمانه، ص ۱۱۵.
۵. فیضی از ورای سکوت، ص ۶۵.
۶. به سوی محبوب، ص ۲۳.
۷. در محضر بهجت، ج ۲، ص ۲۵۰.
۸. همان، ص ۳۴۷.
۹. همان، ص ۱۱۸.
۱۰. همان، ص ۲۷.
۱۱. جرعه وصال، ص ۲۵ و ۲۶.
۱۲. در محضر بهجت، ج ۱، ص ۱۰۲.
۱۳. همان، ص ۱۸۷.
۱۴. به سوی محبوب، ص ۵۹.
منبع:افکار
211008
گزارش خطا
