عقیق: در آیه ۲۷۰ سوره بقره می خوانیم:

«وَمَا أَنفَقْتُم مِّن نَّفَقَةٍ أَوْ نَذَرْتُم مِّن نَّذْرٍ فَإِنَّ اللّهَ يَعْلَمُهُ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ.»

«هر چه را انفاق يا نذر کرده ايد، خدا به آن آگاه است و ستمکاران راهيچ ياری و مددکاری نيست.»

* خداوند در آیه فوق می فرماید که هرچه انفاق و نذر نمایید چه كم باشد يا زياد، خوب باشد يا بد، از طريق حلال تهيه شده باشد يا حرام، با اخلاص همراه باشد يا توأم با ريا، همراه با منت و آزار باشد يا بدون آن، خلاصه هرگونه باشد، خدا از تمام جزئيات آن آگاه است و جزاى آن را از خوب و بد به تناسب آن خواهد داد.

اما منظور از ستمکاران در انتهای آیه چیست؟ ظاهراً اشاره به آن دسته افرادی دارد که ثروت ها روی هم انباشته می کنند و در عین حال بخیلند، ریاکارند، مردم آزارند و به دیگران و آنها که نیازمندند کمک نمی کنند.

* یکی از نکاتی که از این آیه استفاده می شود این است که نذر از نظر دین، امری لازم الاجراست و بايد به آن عمل كرد. و گفته اند که نذر حتی قبل از اسلام نیز وجود داشته است و اسلام نیز بر آن مهر تأیید زده است. البته نذر شرایطی دارد از جمله اینکه نذر بر نافرمانی خدا و بر چیزی از آنِ دیگری است و ما مالک آن نیستیم صحیح نیست.

* از جمله نذرهایی مربوط به قبل از اسلام که بین شیعه و سنی نقل شده این است که عبدالمطلب یک فرزند داشت و نذر کرد که اگر خدا ده فرزند به او داد یکی را قربانی نماید. خداوند متعال عنایت نمود و ده فرزند به او عطا کرد. قرار شد بین آنها قرعه بیندازد. قرعه به نام عبدالله پدر رسول الله (ص) افتاد. قریش نگذاشتند عبدالله جوان قربانی شود. نزد دانایی رفتند و او گفت چون خونبهای یک نفر میان شما ده شتر است پس بین این جوان و ده شتر قرعه بیندازید. اگر باز بنام جوان افتاد ده عدد به شتران بیفزایید. خلاصه تا ده بار ان قرعه کشی ادامه یافت تا بار دهم قرعه بنام یکصد شتر افتاد و دست آخر یکصد شتر نحر نمودند و گوشتش را به مردم مکه دادند.

و نقل است که پیامبر اکرم (ص) به جمله "أنا إبن الذبیحَین" افتخار می نمود. (۱)