عقیق:اگر انسان از خودش غافل شود نسبت به خود سازیش هم غافل می شود و اگر غافل شد که از کجا آمده، به کجا می رود، برای چه آمده و چه می شود، دیگر حالت انسانی خود را از دست می دهد.

حضرت امیرالمؤمنین(ع) می فرماید:«رَحِمَ الله امْرَاً عَرِفَ مِنْ اینَ و فی اینَ وَ الی اینَ» خدا رحمت کند آن کسی را که بداند از کجا آمده، برای چه آمده و به کجا می رود. شاید هم دعا نباشد و معنایش این باشد که رحمت خدا شامل حال آن کسی می شود که این چنین باشد.

انسان گاهی از قیامت و خدا غافل می شود. قرآن می گوید: این حالت غفلت است که انسان را از حیوان پست تر می کند و عاقبتش هم جهنم است. 

«وَ لَقَدْ ذَرَأنا لِجَهَنَّمَ کثیراً مِنَ الجِنِّ وَ الانْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لا یفْقَهُونَ بِها وَ لَهُم اعْینٌ لا یبْصِرونَ بِها وَ لَهُمْ اذانٌ لا یسْمَعُونَ بِها اولئِک کالانْعامِ بَلْ هُم اضَلُّ اولئک هُمُ الغافِلونَ»

عاقبت بسیاری از جن و انس به جهنم منتهی می شود، یعنی مثل اینکه راه جهنم را در پیش گرفته اند و جلو می روند. اینها چه کسانی هستند؟ « لَهُمْ قُلُوبٌ لا یفْقَهُونَ بِها » دل دارند اما فهم ندارند، دلشان مرده است. « وَ لَهُمْ اعْینٌ لا یبْصِروُنَ بِها » چشم دارند، اما نمی بینند. « وَ لَهُمْ اذانٌ لا یسْمَعُونَ بِها » گوش دارند اما گوش شنوا ندارند. « اولئِک کالانْعامِ » اینها دیگر آدم نیستند اینها دیگر چهار پا و حیوانند، «بل هم اضل» از حیوان هم پست ترند. برای اینکه الاغ اقتضاء و زمینه ندارد تا عالم ملکوت را تسخیر کند، اما وضع انسان بدین ترتیب است که اگر در مسیر مادیات قدم بردارد، فضا را تسخیر می کند و اگر در معنویات پیش رود از عالم ملکوت فراتر می رود و ملائکه می آیند و با او حرف می زنند. بنابر آنچه که قرآن می گوید، انسان این است، حالا اگر گناه بی تفاوتی او را بیچاره کرد « اولئک کالانعام بل هم اضل » بعد می فرماید:« اولئک هُمُ الغافِلُونَ » اینها افرادی هستند که غافل و بی تفاوتند، از خدا و از قیامت غافلند و در گفتار و کردارشان عاقبت اندیش نیستند.

این انسان استعدادهایی دارد که می تواند به خیلی جاها برسد اما این غافل است و بالاخره مثل کرم ابریشم به دور خود تار می تند تا خفه شود. این یکی از حالت های بد انسان است.

منبع:جام

211008